We worden allemaal vegetariër

Aan mijn leerlingen laat ik altijd de documantaire KNOR zien. Die gaat over het korte leven van een varkentje. Je ziet alles door de ogen van dat varkentje. Het afknippen van zijn staartje. Het verwijderen van zijn balletjes om de berenlucht te voorkomen. En zijn saaie leven van zo’n week of 27. Daarna de slacht – ook geen prettig gezicht. Ik kwam nog wel eens bij een varkensboer. De beesten daar vraten het afval van de visafslag en van de chipsfabriek. Voor de rest lagen ze de hele dag in het donker. Anders gingen ze maar bewegen en dat kost energie. Dan groeien ze weer minder. Bij de kuikenmester waar ik beroepshalve wel eens kwam was het al niet veel beter gesteld. De diertjes hier kwamen binnen als kuiken en werden 7 weken later al weer op transport gesteld richting slachthuis. In de tussentijd zaten ze met veel te veel in een veel te kleine ruimte. Als je daar binnenging dan moest je een masker op om stoflongen te voorkomen. Maar dat kon je beter niet doen omdat alle kippen elkaar dan van schrik dooddrukten. De film KNOR heeft bij mijn leerlingen het doel om in ieder geval eens goed na te denken over hoe ons vlees wordt geproduceerd. Enkelen werden daarna spontaan vegetariër – en zijn dat nog steeds. Zelf heb ik vegetariër worden als een goed voornemen staan. We eten wel bewust steeds minder vlees – de vleesvervangers worden steeds lekkerder. Misschien dat er nog lezers van dit stukje zijn die ook de overstap willen wagen ? Samen is het misschien makkelijker… Reageer !