We horen bij elkaar – zwaaien !

Voordat ik aan de auto ‘ging’ heb ik jaren motor gereden. Mooie tijd. Dan heb je heel veel vrienden. Iedereen die ook op een motor zit zwaait naar je. Hoewel, iedereen… Sommige Harley-rijders voelden zich nog net even iets beter dan de gemiddelde jap-rijder zoals ik. Dus ondanks dat je vriendelijk je hand opstak, werd er niet terug gegroet. Mijn wraak was zoet. Ik woonde in die tijd in Valkenburg (L) en zodra er een groep stoere Harley’s het dorp indenderde met ruige kerels er op dan ging ik er lekker irritant tussen rijden met mijn kleine Honda 400. Was gelijk het stoere effect verdwenen. Buschauffeurs groeten elkaar ook. Vrachtwagenchauffeurs, zeker als ze voor dezelfde firma rijden natuurlijk ook. Geeft een mooi wij-gevoel. Op de fiets miste ik toch een beetje dat wij-gevoel. Als je naar iedere fietser gaat zwaaien dan wordt je al snel niet meer serieus genomen in het dorp. Vanochtend merkte ik dat wij fietsers, ondanks dat we niet zwaaien, toch solidair zijn. In het voorbij fietsen riep een mevrouw naar me; “bij het volgende bruggetje is het glad !!!” Ah, daar is het wij-gevoel weer. Voelt goed.