Vluchtige ontmoeting op de fiets

Normaal spreek ik niet zomaar een meisje aan op de fiets.
Sterker nog; als ik achter een eenzaam meisje rij, dan ga ik haar altijd inhalen.
Gewoon omdat het me niet prettig lijkt als meisje alleen, zo’n onbekende kerel achter je.

Maar hier moest ik echt achteraan.
Ze had een mooie grijs geruite jas aan.
Lang blond haar.
Een witte sjaal.

Het was nog flink trappen.
Want ze ging best wel hard.
Maar je moet er natuurlijk wel wat voor over hebben.
Dus nog even extra aanzetten.

Eindelijk reed ik naast haar.
“Mag ik je wat vragen ?”
“Ja hoor.”
“Is dat een nieuwe jas ?”
“Ja, net gekocht…….”
“Dat dacht ik wel…   het prijskaartje hangt er nog aan !”

“Oh, bedankt !”
“Staat zo knullig als je zo op school komt hé ?”
“Ja, zeker !”

Zij stopt.
Ik rij door.