De baby met het gespleten hoofd
21 april 2006 13 reacties
De eerste bevalling is altijd alles nieuw, dus je komt wel eens voor een verrassing te staan. Zo ook bij Jan en Lenie.
De weeën waren al geruime tijd aan de gang, maar ja, hoeveel tijd staat daar voor ? Het was ook nog eens midden in de nacht en je wilt niemand uit bed bellen zonder dat het echt nodig is. Vond Jan tenminste.
’s Ochtends vroeg op verzoek van Lenie toch de verloskundige maar eens gebeld, die al vrij snel voor de deur stond, de haren nog ongekamd.
Even kijken hoe ver het staat met de ontsluiting. Oeps, dat is veel ! We bellen de ambulance, beslist de verloskundige. Als we snel zijn dan redden we het nog wel in de auto, meent Jan. Vrouw Lenie klimt onder protest van de verloskundige met moeite de auto in, de weeën zijn nu wel heel hevig. Met een rotvaart racen ze door de stad heen, Jan gaat er voor. Hij heeft niet voor niets een superglanzende Alfa Romeo met 16 kleppen en injectie !
Knap, daar gaan de vruchtvliezen al, de voorstoel van de auto absorbeert trouwens prima zo blijkt ! Jan wordt daar niet blij van, de auto is zijn heilige koetje, maar Lenie denkt in stilte; “gerechtigheid !”
Bij het ziekenhuis aangekomen parkeert Jan keurig op het parkeerterrrein. Maar Lenie kan al niet meer lopen, snel terug de auto in, “zet die patserbak van je maar recht voor de ingang”. Daar stapt Lenie al over in de rolstoel. Ze is het zat met Jan, en zegt dat als haar baby er iets aan over houdt, dat Jan er van zal lusten. Jan lacht er om, hij denkt nog steeds dat het wel zal meevallen. Lenie stelt zich maar wat aan, denkt hij, vrouwen zijn toch ontworpen om kinderen te krijgen ? Nou dan !
Vijf minuten later staat Jan zijn vrouw aan te moedigen, omdat het zo hoort.
In gedachten is hij ook nog bezig met zijn autostoel vol vruchtwater.
Tien minuten later wordt langzaam het kind zichtbaar.
Jan kijkt nog eens goed en trekt wit weg.
Het kind heeft een gespleten hoofd !
Het valt dus helemaal niet mee; Jan wordt overmand door schuldgevoelens en valt flauw.
Hij is vader geworden van een gezond meisje.
Geboren in een stuitligging.
Billies eerst.
🙂
Hahahahahah, geweldig weer, je schrijft zo dat ik het voor me kan zien, heerlijk!
Hopelijk gaat Jan geen luiers om dat kleine koppie gaat plakken? 🙂
|Mooie foto! en een leuk verslag.
Ramirezi…..’wat komt nu het eerst naar buiten als een kind in stuitligging ligt’? en …….waarom is een bevalling in stuitligging gevaarlijk…..wat is er gevaarlijk aan?
Haha.
Da’s nog eens op het verkeerde been zetten. Aanbeveling !
Ha ha ha leuk @Ramirezi! Arme Jan!
@Allemaal; dank
@Zwollywood; de billies komen het eerst…
Toen mijn dochter geboren moest worden lag zij de laatste weken ook in stuitligging. De verloskundige gaf mijn vrouw toen het advies om twee keer per dag "op de kop" (schouders)te gaan staan tegen de muur aan. En dat hielp ! Na een weekje draaide het kindje alsnog met het hoofdje naar beneden, vlak voor de indaling…
Ramirezi: een perfecte timing van je dochter.
Haha! Een leuk verhaal!
Dat van je dochter ook trouwens, die tip kende ik niet.
Heel leuk Rami!
Ik had eens een kartoen gemaakt met ‘wie wil er een glaasje vruchtwater?’
grappig!
Echt gebeurd? Precies goed! 🙂
Beeldend geschreven, je ziet het gewoon voor je man!