Een avondje in de Scholekster crèche

De oudste Rami-zoon besloot gisteren na het avondeten dat hij nog even een stuk ging rennen. Een beetje lachend keek ik hem na, al rennend met zijn buik vol patat en frikadellen. Hij bleef behoorlijk lang weg, dus ik dacht; vast niet goed gevallen die vette hap.

Eenmaal weer thuis was hij super enthousiast; hij was naar het strand gerend en had daar een hele tijd zitten kijken naar een Scholekster (Haematopus Ostralegus) crèche. Dat leek de twee andere Rami-kids ook wel iets, dus vandaag gingen we met z’n vieren kijken of de crèche nog open was.

Na een kilometertje lopen op het strand was het raak; daar zagen we een grote groep “bonte pieten” zitten en inderdaad, tussen de volwassen dieren zagen we een mooi cirkeltje met juvenielen.

Hoewel ik zelf heel klein naderbij was geslopen, liepen enkele andere ‘badgasten’ zo stevig achter mij langs dat de ouders op werden geschrikt; grappig genoeg bleven de jonge dieren allemaal wel zitten.

De volwassen Scholeksters maakten een rondvluchtje en kozen een nieuw plekje aan de zeekant. Even later vlogen ook de juvenielen daarheen. Gelukkig, want ik was even bang dat ze niet konden vliegen en dat ze dus gescheiden van hun ouders een makkelijke prooi zouden vormen voor rovers.

Eén van de juvenielen gedroeg zich al als een échte hangjongere; hij had al bling bling in de vorm van enkele geel en witte ringen om zijn poot.

Scholeksters zijn trouwens best apart; het zijn de enige steltlopers die hun jongen voeren. Zowel pa als ma snijden voor de hele kleintjes keurig het vlees uit een Kokkel !

Op de terugweg zagen we nog iets grappigs; de Scholeksters stonden lekker op één poot van de zonsondergang te genieten. Toen we langs liepen, wilden ze wel de afstand voldoende groot houden, maar namen ze niet de moeite om hun opgetrokken pootje weer uit te klappen.

Met als resultaat enkele tientallen voor ons uit hinkelende Scholeksters.