Het skelet van Samantha is kwijt

De laatste die de klas binnenkomt is uiteraard Samantha. 
Ze moest nog ‘iets’ regelen. 
Iets met jongens, denk ik.

Midden in de klas ligt een grote stapel van vellen papier, met daarop gedrukt de onderdelen van een menselijk skelet. Vorige week heeft het klasje er al aan gewerkt; de opdracht is om er iets leuks en kleurigs van te maken, de botten op de juiste manier in elkaar te zetten met splitpennen en om de namen van de verschillende botjes er op te zetten.

Bij sommigen zie je schedels met hoorntjes verschijnen. Of met een helm, of een vreemd hoedje. Er zijn ook kapsels maar de hanenkam is dit jaar helemaal uit. Vorig jaar kreeg ik zelfs een skelet dat bovenop een paard zat.

Samantha kan haar vel van de vorige week niet vinden.
"Meneer, mijn vel is kwijt !", klinkt het boos.
Samantha klinkt eigenlijk altijd zo.
"Als je het hebt ingeleverd dan moet het er toch echt bij liggen Samantha."
"Nou niet dus !"
"Je hebt ‘m wel nodig, want je krijgt er een cijfer voor."
"Ja, lekker, moet ik alles weer overnieuw doen !"

Dat is natuurlijk vervelend, iets twee keer doen buiten je schuld om, maar Samantha kennende zou ze haar werk de vorige keer eenvoudig weg gegooid kunnen hebben. Gewoon omdat ze er niet tevreden over was.

Maar we gaan uit van de eerlijkheid van een leerling. Dus voor de zekerheid kijken we samen het werk van de andere klassen door, aardig wat stapels, maar daar zit het vel van Samantha ook niet bij.
"Kan ik niet gewoon iets anders gaan doen meneer, ik heb echt geen zin om alles dubbel te doen."
Ze kijkt zo smekend mogelijk.
"Nee hoor, ga maar gewoon opnieuw beginnen."
Met twee nieuwe nog niet ingekleurde vellen gaat ze uiteindelijk naar haar plaats toe, onder het nodige protest.

Tijdens het rondlopen zie ik bij een andere leerling een vel liggen met ‘Samantha’ er op geschreven.
"Is dit soms het vel dat je bedoelde Samantha ?" vraag ik, met het vel in de lucht.
"Ja, maar nu hoef ik ‘m niet meer, ik ben al weer overnieuw begonnen."

Ik bekijk het vel nog eens goed.
Het enige dat ze er mee had gedaan was haar naam er op zetten.