Tuinfilosofie voor gevorderden (Deel 8)

Beminde gelovigen, zoals u als gevorderde in de tuinfilosofie reeds weet; als vorm en stof met elkaar in aanraking komen, ontstaat beweging. Niet alleen werken de vormende krachten  in op de stof,  de stof verlangt zelf ook al van nature naar vorm. Doordat vorm en stof eeuwig op elkaar inwerken heeft ook de beweging geen einde.

De foto’s die ik deze week in de tuin van het tuinfilosofische genootschap “Aristoteles” te J’dorp nam laten een Paardenstaart (Equisetum fluviatile) zien. Equisetum is samengesteld uit de Latijnse woorden ‘equus‘ voor paard en ‘seta‘ wat borstel of stijf haar betekent. Het plantje dateert uit de tijd dat er nog geen zoogdieren waren gesignaleerd, laat staan het u bekende meest arrogante zoogdiertje.

We zien iets boeiends. De Paardenstaart, door de nog niet gevorderde tuinfilosofen wel “lagere plant” genoemd, ziet er op zich eenvoudig uit. Toch weet dit organisme de meest zuivere vorm op aarde te produceren, namelijk de waterdruppel. Volstrekt symmetrisch, langs zijn stengel, maakt de plant deze mini-lensjes, waardoor wij de wereld nogmaals, maar dan in een ander filosofisch perspectief kunnen zien, als waren het kristallen bollen.

Toch zal de beweging ooit begonnen moeten zijn, hetgeen alleen kan indien er een beweger was die niet zelf bewogen werd. Gezien het bovenstaande borrelt mij de filosofische gedachte op dat het gepostuleerde opperwezen wellicht een plant was…

U heeft weer iets om over na te denken.
Tuinfilosofisch huiswerk.

Succes !