Het ‘bijna thuis’-gevoel van Vestas windtubines
28 februari 2008 18 reacties
Dit wordt een beetje een raar verhaal, maar misschien herken je het.
Stel je voor, je komt terug van vakantie. Eigenlijk maakt het niet uit waar je bent geweest en hoe lang je weg was; op een gegeven moment zie je iets in het landschap waardoor je denkt; “Heerlijk, bijna thuis !”
Nu is het in de omgeving van J’dorp nogal plat allemaal en echt opvallende objecten zoals eeuwen oude kerken, Eifeltorens of de Euromast zul je bij ons niet zo snel tegenkomen. Dus krijg ik het ‘bijna thuis’-gevoel van een rijtje Vestas windturbines langs het Noord-Hollands kanaal. Een eindje verder van huis richting Alkmaar kom ik eerst altijd nog een ander rijtje windturbines tegen, maar daar krijg ik het gevoel niet bij. Die zijn ook lelijker.
Vanmiddag fietste ik er langs. Moet je eens kijken naar het filmpje hierboven; er zit een leuk gezichtsbedrog in; het lijkt net alsof de turbinebladen heel snel van boven naar beneden gaan. Eenmaal onder of beneden blijven ze even ‘treuzelen’, om dan weer snel de oversteek te maken.
Maar we dwalen af; heb jij ook iets waarbij je het ‘bijna thuis’-gevoel krijgt ?
Ramirezi 
De frikandel speciaal op Schiphol.
Dat smaakt naar ‘bijna thuis’, alleen de laatste etappe nog.
Soms vind ik die molens wel iets hebben,dáár bijv.(mooie foto)
Inderdaad een vreemd effect bij het filmpje
En dat schaap dacht: "Pfff, heb je d’r weer zo een, op zoek naar het bijna thuisgevoel die er met geen haar op zijn hoofd over nadenkt mij even af te zetten op m’n Ginkelse Heide…!"
Bijna thuis gevoel door iets lelijks.
In Renkum waar ik woonde waren er de pijpen, van steenovens en papierfabriek. Had ook wel wat.
Schaap:"windturbines, bèèèhhhhhhhh".
De kooibrug, de macdrive en het vliegveld de kooi.. Dan ben ik in m’n hoofd al thuis.
Zicht op de Rembrandt-toren vanaf de snelweg.
Je gezichtsbedrog is een kwestie van perspectief, Rami, zoals heel veel dingen, trouwens. Door het perspectief is de aftsand die de wiek van onderen naar boven aflegt, voor het oog, veel groter dan de afstand van achteren naar voren.
ik heb het geuk dat ik in een mooie omgeving woon, met veel bossen aan de ene en een mooie polder en zelfs zandverstuivingen aan andere kanten. Het gekke is wel dat dat landschap no g mooier lijkt als je een tijdje weg bent geweest. Dan stoten we elkaar aan als we bijna thuis zijn en zeggen: ‘Bij ons is het toch ook best mooi, hè…’…;o)
Ik ben altijd weer blij als ik de afsluitdijk over ben en in het oude Fryslân ben.
De Kpn-straaltoren
Nee het gevoel
"Heerlijk, bijna thuis !"
Heb ik de laatste jaren helemaal http://s15.photobucket.com/albums/a377/KarinvanVliet/2007%20Schotland/?start=all
Meer een "Hm wat is het hier plat en waarom moeten we alweer naar huis gevoel.Reactie is geredigeerd
@Rafijn: dat schaap is een echte Texelaar, helemaal thuis op de dijken. Op de Ginkel horen http://home.zonnet.nl/bert-alkemade/Ede-RO/Geschiedenis_schaapskudde.htmReactie is geredigeerd
De Domtoren uiteraard!
Bij de eerste rotonde langs het NH-kanaal begint dat gevoel te komen. Is niet zo’n prettig gevoel want er komt dan nog een heel stuk "kruipen". Maar echt bijna thuis ben ik pas als ik de vuurtoren zie.
Het thuisgevoel….dat ligt dan zo’n beetje als ik in de buurt van Schagen rijd en mijn thuislicht (de vuurtoren) zijn licht langs de hemel zie gooien….
(bedenk me ineens dat je dat overdag nooit ziet..kom ik altijd in het donker thuis???)
@Carin; Welnee, jij bent toch zelf het lichtje in huis ?
keileuk joh, ramirezi! (moeilijke naam…)
mar jah, echt heel leuk! Veel moeite ingestoken zkr
Valt mee hoor Anneeee…