Zeehond Jacqueline huilt en wordt gered door Jacqueline

Mijn collega krijgt een telefoontje; “Mam, ik heb een zeehondje gevonden !”
“Mag ik er heen ?”, vraagt ze mij. 
“Natuurlijk, ga maar snel.” 

Haar dochter Jacqueline liep de hond uit te laten bij Kijkduin en dacht nog; “Wat gek, iemand heeft zijn hond vergeten.” Totdat het hondje huilde zoals alleen huilers dat kunnen en een Zeehondje (Phoca vitulina) bleek te zijn. Een voorbijganger zei nog; “laat toch liggen, die gaat vanzelf wel dood”.” Mooi niet barbaar !

Acht maanden oud en toch maar 15,8 kilo zwaar, veel te licht, zou later blijken. Het beestje werd door de dierenambulance naar Ecomare gebracht, waar een longontsteking werd geconstateerd.

Het leuke is dat je een gevonden huiler zelf een naam mag geven. Jacqueline had haar gevonden dus het werd Jacqueline. Hierboven zwemt zij haar eerste baantjes in het diepe van Ecomare. Dat ging niet helemaal goed, de longontsteking was nog niet over.

Dus voorlopig zit Jacqueline weer even in haar privé badje. Ze mag aansterken met vette haring tot een kilootje of 35.

In het voorjaar kiest ze weer het ruime sop.

---

Met dank aan Jacqueline en Janneke voor het verhaal en de mooie foto’s