Steenhommel verwarming
6 april 2008 15 reacties
Aan het einde van de middag was het ondanks het zonnetje toch behoorlijk fris in de wind, maar achter in de tuin een kopje koffie, met een dikke trui aan, dat ging nog net. Onder me kroop tussen mijn voeten een dikke Steenhommel (Bombus lapidarius) over het terras. Het zag er niet erg energiek uit. “Jij bent zeker een steenkoudhommel ?”, vroeg ik hem.
Misschien helpt het als ik hem even op mijn hand laat kruipen, dan kan hij een beetje opwarmen, dacht ik. Laat het steenkoudhommeltje nu precies hetzelfde denken. Hij kroop gretig mijn hand op. Het harige zespootje drukte zich helemaal plat op mijn huid. Als extra blies ik voorzichtig nog wat warme adem over hem heen, het begon bijna op reanimeren te lijken.
Zowaar; het bleek te helpen. Na een minuut of wat ging het beestje op een aparte manier staan. De twee achterpoten werden tegen elkaar aan gewreven en gestrekt; een hommel met een hoge rug – ik zou bijna zeggen, daar hebben we de kromme kakstand weer.
Het hele lijfje werd zorgvuldig van alle zandkorreltjes ontdaan en ook de ogen kregen een uitgebreide wasbeurt.
Uiteindelijk was alles weer helemaal spik en span. Ook de vliegtemperatuur was dankzij een laatste zonnestraal weer bereikt.
Met luid gezoem koos hij weer het luchtruim.
Geweldig…prachtige macro-opnamen, en nog een goede daad gedaan ook! 🙂
ah, zand
dacht al dat hij roos had…
Wat GOED gedaan! (Was het wel een ‘hij’?)
Prachtig gered uit de ijzige kou: de natuur is van slag.
Bombus is ook zo’n grappige naam. Misschien hernoem ik mijn hond Koetje wel Bombus. Of Hommel, ook leuk. Ze ziet er best uit als een hommel. (Meer als een hommel dan een koetje, in elk geval.)
Een Bombus Canis. Soory, geheel off topic geraakt.Reactie is geredigeerd
wat een prachtig diertje. Zijn bontjasje is dus niet warm genoeg.
Die kromme kakstand houden we erin hoor:)
Prachtige foto’s!
Maar het is natuurlijk een ZIJ, die een nieuw nest moet gaan beginnen:-)
Die ogen , of wat zijn het ?? Die ziet alles anders dan wij , denk je dan , en toch kan ze zich orienteren.
Geweldig! Nu weet ik wat ik moet doen als ik zo’n waggelhommel zie!
Vroeger vond ik bij mijn zoon in zn jasje weleens een hommel (niet meer zo levend zeg maar). Ik denk dat hij hetzelfde wilde doen alleen iets minder voorzichtig. Nu doet ie dat niet meer hoor! 😉
@Antoinette en Merel; zwaar behaard op de rug, moet ik altijd aan mannen denken…Reactie is geredigeerd
Geweldig, Rami, prachtige foto’s! Ik heb ook al een paar hommels gezien, maar die zagen er heel anders uit dan die van jou. Het barst van de soorten, toch?
Dat wordt onze taak Arno binnenkort
alle dieren reanimeren, lief trouwens!
Helemaal zwart! Die zie je toch niet gauw.
Zwaar behaard op de rug, ik snap de associatie. (hahaha)
Pingback: Steenhommel home « Ramirezi