Het lichaam als instrument
9 februari 2009 19 reacties
Afgelopen zaterdag zat ik even in de schoolbankjes van een conservatorium, voor mijn gevoel vlak bij Antwerpen. Niet voor mezelf, dat hoef ik jullie niet uit te leggen, maar als ouder.
In het bankje voor mij een man die ik al wat ouder schatte, hetgeen overigens best mee zou kunnen vallen, want ik heb zijn gezicht niet gezien. Ik ging af op zijn vleespet. Een term die ik vrijdagavond hoorde in ’t Vrije Schaap en waar iemand met een brede middenscheiding mee wordt bedoeld. Sindsdien zie ik ze overal.
Maar goed, we hadden met z’n allen zitten luisteren naar een aansprekend verhaal over de opleiding muziektheater en mochten nu vragen stellen. Iemand schuin achter mij vroeg of de leerlingen tijdens de auditie ook een instrument moesten kunnen bespelen. Dat was niet het geval, want zo legde de ‘voorganger’ uit; “het lichaam is zelf het instrument”.
Juist op dat moment begonnen de ingewanden van de heer met de vleespet voor mij enorm te borrelen. Niet het even het mild knorren van de maag, nee; alsof er werd doorgetrokken. Het klonk als de draaikolk in een beerput die wordt leeggezogen door een vacuümwagen. Maar hij vertrok geen spier, best knap. Zijn vrouw reageerde ook niet. Alleen zijn buurman zag ik vanuit zijn ooghoeken stiekem kijken of de kust weer veilig was.
Die vleespet heeft het helemaal begrepen, dacht ik tevreden.
Het lichaam is zelf het instrument.
en nou moeten wij gaan googelen wat muziektheater precies is, of leg jij dat nog uit??
@Maria; musical en aanverwante sporten. Veel zingen, drama en dans…
Rami,
ja, ligt eigenlijk voor de hand. heb even gegoogeld en de Fontys Hogeschool voor de kunsten gevonden. De opleiding bestaat sinds 1995 geloof ik.
Hij had zeker ook een flinke klankkast?
@Maria; raak !
@Mo; viel mee…Reactie is geredigeerd
Leuk, maar ik zie vooral verschillen. Toch?!
Moest erg lachen om je verhaal; de afgebeelde juffrouw raakt ook wel een gevoelige snaar 😉
Ja, het is wat, Rami. Het zal geen toeval zijn dat veel instrumenten getailleerd zijn. En de manier waarop rockgitaristen hun gitaar vasthouden is ook veelzeggend. Maar dan gaat het denk ik meer om het instrument als lichaamsdeel…;o)
Valt niet mee om zo’n instrument te bespelen..
Mooie instrumenten, om te zien.
Heeft hij even iedereen een poepie laten ruiken!!!
Vleespet, hahahaha!
Waar is dat theater, want ik heb ook nog wel wat vreemde geluiden in de aanbieding 😉
Genoten van je stukje!
Maar het klonk niet helemaal goed gestemd?
Ha ha ha, die Rami.
Hier wemelt het ook van de vleespetten, toeristen met een scheiding van oor tot oor. Als pet een zonnebril of twee en vaak een tatoe als label achterop. Raarrr.
Mooi verhaal, mooie illustratie.
Vleespet mooi woord en mooi beschreven.
Krijgt de F-sleutel van de linkerkant ook nog een mooie bijdrage? Of blijft dat gewoon een reetgewei?
Prachtig, dat maakt mijn dag weer goed!
– Ik zag vanmiddag op een kruispunt twee bouwvakkers aan het werk. Het bekende zeer onappetijtelijke plaatje. Ik kon mijn voorwiel zo parkeren in de bilspleet van een van hen.
– Gelukkig zie ik nu deze prachtige foto om dat plaatje uit te doven! Dank je, Ramirezi!
Je had beter de achterkant van die viool kunnen fotograferen…
@Paul; graag gedaan, dat snap je…
Ha, weer een Nederlandse uitdrukking erbijgeleerd! 😛 Dankzij de lage tailles van de broeken hier zie je ze hier ook regelmatig, zowel bij de dames als de heren…