Kopje Vliegend Hert

"Er kruipt iets bij je voeten pap, groot, zwart en het glimt."

Als ik naar beneden kijk zie ik een enorme kever die op het punt staat mijn sandaal te bestijgen. Naast de grootte vallen vooral de fikse kaken op, die het op mijn kleine teen hebben voorzien. Dat dacht ik toch wel niet. 

Het is een vrouwtje van het Vliegend hert (Lucanus cervus). Schijnbaar trek ik toch de vrouwtjes aan, want ook mijn Neushoornkever bleek een vrouwtje. Jammer, want de kaken van de mannetjes vormen zo’n mooi gewei dat deze kever zijn naam heeft gegeven. Met dat gewei kan hij lekker zijn rivalen een knal verkopen.

Het vrouwtje gebruikt haar kaken om gaatjes te bijten in eikenschors. De sapstroom die dit oplevert is de enige voedselbron van het echtpaar. Het gewei van het mannetje is te slap om zulke gaatjes te maken. Het mannetje (let op dames!) is dus afhankelijk van het vrouwtje.  

Als je eikenschors kapot krijgt met je kaakjes dan wordt je door Ramirezi toch even wat verderop in de bosjes gezet. Zoek maar een andere kerel.

Nog even de conclusie; een Neushoornkever zonder hoorn en een Vliegend hert zonder gewei – jullie houden nog iets van mij tegoed.