Sneuvelen in de sneeuw
10 januari 2010 41 reacties
Dit blog lijkt vrolijk te beginnen, maar het einde zal verschrikkelijk zijn. Deze week ben ik getuige van een drama dat zich afspeelt op een slagveld. Dat slagveld bevindt zich in mijn hoofd, stevig genesteld sinds het lezen van 1812, het fantastische boek over de fatale veldtocht van Napoleon naar Moskou, geschreven door Adam Zamoyski.
Hierboven zijn Marijke en Tom nog nietsvermoedend bezig met het recruteren van deze moedige soldaat van de Grande Armée. Trots staat hij kaarsrecht in de houding de wacht te houden in onze achtertuin.
In de tijd van Napoleon bleven de soldaten altijd staan als er op hen werd geschoten door de artillerie. Als je geraakt werd door de kanonskogels dan was dat je lot. Opzij stappen had geen zin, alsof de kanonskogel zijn baan zou aanpassen. Men bleef in het gelid staan totdat het verlossende “aanvallen!” klonk.
Hetzelfde bleek al de eerste nacht te gelden voor onze dappere sneeuwman. Hij stapte niet opzij en begon langzaam te sneuvelen.
Verbijsterd zag ik langzaam de sneuvelende soldaat van Robert Capa verschijnen. “Ook in 1812 gingen ze dus al zo neer”, zei ik tegen mijn vrouw. Die bekeek het allemaal wat minder in historisch perspectief; “hij is gewoon aan het limbo-dansen”.
Al met al duurt de dodelijke val nog steeds. Zo nu en dan maak ik een foto, zo blijven jullie op de hoogte.
Hieronder de update van maandag 11 januari:
Hieronder de update van dinsdag 12 januari:
Hieronder de update van donderdag 14 januari:
Hieronder de update van vrijdag 15 januari – nog 10 centimeter boven de grond:
Hieronder de update van zaterdag 16 januari – de cirkel is rond:
Ramirezi 
Ha, heel leuk.
hm… ik ben er toch weer ingetrapt en verwachtte echt iets dramatisch.
nou ja, érgens is het natuurlijk dramatisch genoeg.
Limbodansen:-))
Neemt er dan niemand de moeite om hem weer overeind te duwen???
(Een van de weinige dingen die ik onthouden heb van de wijze lessen geschiedenis op de middelbare school is, dat de Fransen altijd in rode uniformen de oorlog in gingen. Rood stond voor moed en daadkracht, en daardoor zou de vijand zich laten afschrikken. Dat werkte, tot de eerste wereldoorlog, toen de technologie zover gevorderd was dat de oorlog op afstand gevoerd kon worden. Daarna hebben ze een ander stofje genomen).
Gevallen op het veld van eer (?) Het ontbreekt er nog maar aan dat de plaatselijke fanfare de ouverture 1812 van de weledele heer Pjotr Iljitsch Tsjaikowski speelt. Trouwens, ik voel helemaal mee. Zie ook mijn oeroude verhaaltje over een kerstboek in het archief: bericht 20946.
Groetend, T.
Deze lange uitloper van de Franse Revolutie vind ik geweldig, was het ook niet Napoleon die het op moest geven in de barre kou, of hij ook nog even de limo deed is mij onbekend, maar door de bril gezien van deze ijzige dappere sneeuwpop moet het hedendaagse leven toch heel bijzonder zijn.
Erg leuke foto’s! Jij hebt al je kerstkaarten voor komende kerst. :^)
Het houdt; net als de brug over de Berezina. 🙂
Verweking van de delen en te weinig ruggegraad…..lastige kwaal…!
Opgenomen in de collectie sneeuwtapijten en -jolijten
Trouwens ….is het trend onder de jeugd om van die lange poppen te maken…?
@Antoinette; dank je..
@Maria; bijna echt toch?
@Hanneke; ik denk dat hij dan met een holle rug staat, dat is ook niet gezond. En over die uniformen; als ze gingen vechten dan werden eerst de mooie uniformen aangetrokken en al het leer gepoetst. Je kunt je het nu niet meer voorstellen, maar het sprak mij erg aan…
@Terra; ik kom bij je langs geestverwant…
@Zilver; Napoleon ging er op de terugweg vandoor ja, snel naar zijn meisje…
@Martien; jij kent je klassiekers… 😀
@Zwolly; ze willen toch allemaal de langste hebben…. 😀
ha, maar met dit weer zal dat nog een hele klus worden….
Prachtig!!
(wel zielig voor de makertjes van d’oude soldaat)
:-))
@Zwolly; jaaahhh
@Off-topic; eerst bouwen dan slopen vinden ze meestal ook nog wel leuk hoor….
Opmerkelijk dat je 1812 noemt. Generaal Eblé, die de bruggen over de Berezina liet bouwen, is één van mijn voorouders van moeders kant. (dat stelt niets voor, maar toch..)http://nl.wikipedia.org/wiki/Jean-Baptiste_Ebl%C3%A9
Limbo voor de verschrikkelijke sneeuwmanhttp://www.youtube.com/watch?v=g4yut0gq1y8
Ik hou ervan 🙂
.
Ach gossie!
En niemand die tegengas gaf?
Hij was nog wel zo mooi opgetuigd!
gr eva
En wij lijden mee.
Tragisch ! Maar mooi verslag van onze reporter aan het front…;o)
@Generaal Henk van Loon; je lijkt zelfs een beetje op Generaal Jean Baptiste Eblé, al heeft hij iets minder haar… 😀
@Jezz; goh, over smaak valt te twisten, maar wel gelachen… 😀
@Jeetjemina; ik ben een beetje zo’n natuurfilmer – wel vastleggen, niet ingrijpen…
@Appelvrouw; rustig an…
@De Stripman; vanaf de bank allemaal ;D
;)))
Ja gek eigenlijk, dat die soldaten gewoon bleven staan. Sommige liepen mee in de infanterie met louter en alleen een trompet waar ze af en toe krijgshaftig op bliezen. Rare jongens, die vroeg negentiende eeuwse infanteristen…
‘Sneven’, noem ik het. (Te smal in de heupen.)
Ceesgegroetje
Die coole sneeuwsoldaat houdt het anders wel dapper vol. Zoiets van het riet buigt, maar breekt niet door de wind. Waarmee we weer gemotiveerd (? :-S ) de maandagmorgen kunnen beginnen.
Gelukkig heb je de fotos nog
"Ze smelten de kazen" maar dan anders.
Ingrijpende restauratie werkzaamheden staan op stapel. Of stutten.
Pappen en nathouden, lijkt me geen optie!
Ze smelten de dwazen. "Wanneer alleen de trommel voor je denkt", zongen de Duitsers over het soldatenleven.
Bij de brave sneeuwsoldaat kun je de marche funèbre horen… 🙂
L’Histoire se repête
@Cor; of nog mooier – lekker doedelzak spelen…
@Cees; het appel of peer model…
@Thera; zie de laatste toevoeging – niks breken – doorbuigen maar…
@Paco; tot in de eeuwigheid op het net…
@Aad; niks stutten – dit is leuker…
@Paul; dat maakt de trommelaar belangrijker dat de toeteraar…
@Theo; Qui…
Wonderlijk, dat hij in de laatste fase nog overeind bleef, of gstortte hij een seconde later ter aarde?
@Kees; hij is nog bezig – zie de update van vandaag!
Sneeuwman doet een beetje aan limbodansen : )
Moet meteen denken aan de recente "hamsteren"-reclame denken bij de fier rechtop blijvende soldaten die onfortuinlijk getroffen worden.
Wat een lijdensweg, hier was euthanasie op zijn plaats
Hartstikke leuk!
Hoewel een drama in feite:)
groet van Annet
@Zusenzo; jammer, die reclame heb ik niet gezien…
@Draver; tja, je verlegt steeds je grenzen…
@Annet; hij heeft geen pijn, gelukkig…
@Allen; zie de nieuwe update!
En nu is hij een waterman inplaats van sneeuwman.
Verschrikkelijk voor de sneeuwman. Leuke serie!
Wonderlijk dat niemand het nog schreef, maarre, om het ‘netjes’ te stellen:
Hebben uw kinderen nu een uitvergrote versie van een ochtenderectie gemaakt?
Biologisch zeer verantwoord, natuurlijk, en wellicht zelfs educatief inzetbaar?
🙂
Het is wel erg buigzame sneeuw, daar bij jullie ! Een aangrijpend verslag…;o)
prachtige reportage
Deze ijskoning is nóg flexibeler dan ijskonijn Balkenende. maar die is dan ook zo flexibel als een deur;-))
ach…. wat stripman zegt: een aangrijpend verslag
@Mephisto; deze is wel wat kouder, verder kloppen de details…
@Gala en de Stripman; hoop dat jullie niet zo veel uit het evenwicht zijn als hij…
@Ingrid; Ja JP kan hier wat van leren…
Ja, Rami: een cursus "Hoe buig ik en kom toch zacht terecht?"
;-))
arme sneeuwsoldaat! En nu is er natuurlijk helemaal niets meer van hem over.
"1812" heeft hier een aantal maanden in de kast gelegen, maar ik kwam er niet aan toe. Mijn broertje vond het een mooi boek.