Trilobieten
6 augustus 2011 25 reacties
De afgelopen jaren hebben we heel wat uurtjes gezocht naar fossielen. Dat lukte vrij aardig, zoals je hier kunt zien. Maar een hele Trilobiet vinden, dat zat er helaas nog niet in.
Trilobieten zijn ook nog eens de meest fascinerende fossielen die je kunt vinden. Ze zijn er in allerlei soorten en maten, hebben facetogen van calciet en er zijn exemplaren die de meest vreemde stekels hebben ontwikkeld. Maar je hebt ze ook juist weer mooi glad. Je vraagt je voortdurend af waar al die aanpassingen voor hebben gediend. Reden genoeg om een ritje naar het Natuurhistorisch Museum Maastricht te maken om de tentoonstelling Trilobieten, mini-monsters uit de oerzee te zien. Om jullie alvast warm te maken drie heel verschillende exemplaren, van boven naar beneden; Drotops megalomanicus, Ceratargus ziregensis en Nevadia weeksi.
Ramirezi 
Tjee, ben jij er nog eerder geweest dan ik:-)
Flink ritje vanuit Julianadorp, dus we zijn een B&B ingedoken en hebben ook nog even lekker gewinkeld in Maastricht… 😀
Voor mij zelf nog iets verder… 😉 Dus ja ik had er ook een dagtocht van gemaakt…
Mini-monsters uit de oerzee bitte:)
Aanpassingen om te overleven aan verschillende klimaten?
Interessant!
Ja, dat kan, of verschillende sedimenten, zwemmen of op de bodem, veel zuurstof weinig zuurstof, aanpassen n.a.v. predatie, ga zo maar door…
Wel heel apart om te zien…
en nu nog zelf ééntje vinden… 😀
ooit heb ik in de Eiffel afdrukken op stenen en steentjes van zulke beestjes gevonden
Ze bewaren zelfs de sporen die ze maken, Cor…
Hmm.
Ik denk dat ik die binnenkort ook eens ga bekijken daar. 😉
Moet je doen – het is niet groot – maar ook de rest van het museum is de moeite waard…
De tweede is een fantastisch model.
Het blijft fascinerend materiaal uit de verre oudheid.
Prachtig om te zien. Wat zouden ze trots geweest zijn als ze geweten hadden dat ze ooit nog eens in een museum terecht zouden komen.
Aad, en op het blog van Rami!
Haha!
Geweldig. Mooie foto’s en een erg leuk onderwerp! vraagje: wat is calciet?
Dat is een mineraal – niet bijster goed om als ooglens te gebruiken maar het werkte schijnbaar toch…
Prachtig ! Het zijn de experimentele modelletjes van Onze Lieve Heer. Waar die uitgroeisels goed voor zijn merk je gewoon in de praktijk…;o)
Ja ja, ik vat ‘m ;o)
Niet dat ik in het bestaan van Onze Lieve Heer geloof, hoor. Maar de evolutie is ook een willekeurig proces, toch ? Dat rotzooit maar wat aan…;o)
De basis is toeval – maar er wordt wel geselecteerd.. 😀
dat zijn mooie jongens. hoe groot zijn ze eigenlijk?
In het pre-Cambrium werden ze een paar honderd meter in diameter groot, de uitsteeksels waar de Stripman kennelijk wel iets in ziet niet meegerekend.
Evolutietechnisch bleek dat echter niet zo praktisch, dus krompen ze tijdens het Paleozoïcum tot een handvol centimeters.
Die bovenste is denk ik wel 15 cm, maar normaal zitten ze rond een cm of 3 – 5…
Die paar honderd meter is denk ik wat overdone.. 😀
Pingback: Ramirezi over trilobieten « Tsjok's blog