Op lesbezoek bij Maria Zeinstra

“Ik was achter bij haar in de klas gaan zitten naast een kwijlende tiener die zich geen raad wist, maar zij deed net of ze mijn aanwezigheid niet opmerkte. Ik had gevraagd of het goed was, en zij had gezegd: ‘Ik kan het niet verbieden, en misschien steek je nog wat op, het gaat over de dood’….

‘Meneer Mussert treft het’, zei ze, ‘bij zijn eerste les al meteen film.’ Gejoel…..

Toen verscheen een doodgraver in beeld. Niet dat ik er wist dat het er een was, maar zij zei het. Een doodgraver, een kever met de kleuren van een vuursalamander. Dat zei zij ook. Ik zag een adellijk dier, ebbenhout en diep oker. Het leek wel of hij blazoenen op zijn schilden had. Niks hij, zij. ‘Dit is het vrouwtje.”

Op de foto geen rat zoals in ‘het volgende verhaal‘, van Cees Nootenboom. Hier is een Vlaamse Gaai de aaskogel voor het vrouwtje van de Gewone Doodgraver (Nicrophorus vespilloides). Het lijkje schokte heen en weer door de graafactiviteiten van waarschijnlijk meerdere kevers.

Apart, overdag maak ik de foto en ’s avonds heeft een personage van één van mijn favoriete schrijvers het erover.