Meisje zet haar stekels op

Dit is Afke.
Jonge onderzoekster.
Hangt hier vrijwillig aan een van de Graaff Generator.
Daardoor raakt ze statisch geladen…

Aan de foto kun je mooi haar karakter aflezen.
Ze heeft er lol in.
Is kleurrijk.

En kan zo af en toe haar stekels opzetten.

Het boze bosmannetje

Overal op onze aardkloot kunnen mensen aan je gelaatsuitdrukking zien hoe jij je voelt.
Dat is eigenlijk best wel apart.
Je zou eigenlijk eerder verwachten dat dit, net zoals de taal, kan verschillen per cultuur.
Dat er ergens in de rimboe een bosmannetje vriendelijk naar je lacht…
Terwijl hij eigenlijk enorm boos op je is.
Want je staat op zijn voet.

Er worden zes basisemoties onderscheiden.
Boosheid, vreugde, verdriet, angst, afschuw en verrassing.
Kinderen die doof en blind geboren zijn kunnen zich ook op deze manier uiten.
Dat hebben ze nooit bij iemand kunnen afkijken.
Het moet dus aangeboren zijn.

Welke gelaatsuitdrukking had jij vandaag ?

Bodycom

We storten neer, wat doe je ?

Zes uur geleden hebben we het warme Saudi Arabië achter ons gelaten.
Vanuit de zinderende hitte naderen we nu heel andere weersomstandigheden.
Het weer boven Schiphol is bar en boos.

De gezagvoerder spreekt over de intercom; het wordt een pittige landing.
Er staat een stevige zijwind, het is verstandig de veiligheidsgordels stevig vast te maken.

Als de landing wordt ingezet loopt de spanning op.
De stewardessen praten nerveus met elkaar en houden zich met twee handen vast aan de passagiersstoelen.
We dalen wel erg snel….

Met een enorme klap raken we de landingsbaan en stuiteren direct weer op.
Hier en daar klinkt een bedrukte gil.
Door de harde zijwind kantelt het vliegtuig, waardoor de rechtervleugel snel richting de grond beweegt.
In paniek duiken verscheidene passagiers in elkaar; het hoofd tussen de benen.
Ze maken zich zo klein mogelijk, klaar voor de klap die komen gaat….

Net op het laatste moment weet de piloot het toestel weer recht te trekken.
Een zucht van verlichting gaat door het toestel.
De passagiers die zich hadden ‘opgerold’ komen met rode hoofden weer overeind.
Dat scheelde weinig.

Mensen in nood doen hetzelfde als veel dieren.
Zij rollen zich op, net zoals de rolpissebed.

Of miljoenen jaren geleden; de trilobiet.
Mijn laatste opgerolde fossiele aanwinstje zie je op de onderste foto.

Mooi hé ?

Dikke duim (2)

Nu hoop ik toch dat niet alles wat ik in dit blog beschrijf (nogmaals) werkelijkheid wordt.
Ome Pauw zaagde zijn duim er wel eens af.
Daar had ik nou niet over moeten beginnen.

Een paar dagen geleden was ik wat te enthousiast met de kaasschaaf.
Die belegen Maaslander is ook zo lekker.
Alleen wat hard, het laatste stukje.
Dan schiet je wel eens uit.

Zie de foto voor het resultaat.
De jongste zoon trok wit weg van het vele bloed.
Zijn moeder moest even gaan zitten toen ze het losse topje zag.
Alleen Ramirezi had nergens last van.

Het deed niet eens echt pijn, Ome Pauw.

De moordenaar van je vader

Aan de oever, van de Rotte,
Tussen Delft en Overschie,
Zat een kikvors luid te wenen,
Met een zuig’ling op haar knie.

Lieve kleine, sprak de moeder,
Zie je ginds die ooievaar?
’t Is de moord’naar van je vader,
Hij vrat ‘m op, met huid en haar.

Potverdomme, sprak de kleine,
Heeft die rotzak dat gedaan?
As ik later groot en sterk ben,
Za ‘k ‘m op, se donder slaan.

En de kikvors, groot geworden,
Zag opnieuw die ooievaar,
En je zult het niet geloven,
Vrat hem op, met huid en haar.

Deze is voor JB !

Lang, héél lang geleden was er bij de Volkskrant een blog dat ik erg graag las.
En met mij velen….
Maar het was niet alleen leuk om te lezen….
Het was ook leuk om te zien.
Overal schaapjes.
JB.

JB verhuisde naar een nieuw bloghutje.
En toen er één schaapje over de dam was….

Ondertussen BLAAT ze weer als vanouds.
En echte BLAT-relaties trekken zich van zo’n verhuizing niks an.

Maar toch.
Er passen niet zoveel schaapies in het bloghutje.
Daarom deze.

Stond boven op de Snowdon het treinverkeer te regelen.

Een lekker stuk op je mobieltje

Afgelopen vrijdag hadden mijn twee meiden nog iets te bekennen.

“Had u het al gehoord over wat we met Suus aan het doen zijn, meneer ?”
“Nee ?”

De twee meiden beginnen enthousiast aan hun verhaal.
Om de beurt zegt er één een zin:
“Nou, met Valentijn hebben we gezegd dat er een jongen is die haar leuk vindt.”
“Alleen die is er helemaal niet, dat hebben we verzonnen.”
“Op de MSN hebben we gezegd dat hij haar wilde ontmoeten in het park.”
“Toen heeft ze daar een half uur op hem staan wachten.”

“De dag erna hebben we haar een oud kettinkje van mij gegeven.”
“Dat was zogenaamd van die jongen.”
“Omdat hij te laat was op de afspraak in het park.”
“Daar loopt ze nu de hele dag mee om haar nek !”

“Vandaag hebben we Suus een foto van hem laten zien.”
“Wilt u hem ook zien ?”
Dat wil ik natuurlijk wel.
Er wordt een mobieltje tevoorschijn gehaald.
Op het schermpje wordt een leuk uitziende knul tevoorschijn getoverd.

“Weet u hoe we aan die foto komen ?”
“Dat is een plaatje uit het geschiedenisboek.”
“Daar hebben we gewoon een foto van gemaakt !”

“Goeie grap meiden !”
“Maar niet te lang mee doorgaan hoor, misschien is het beter om het binnenkort zogenaamd uit te maken.”
“Als het te lang duurt is het niet meer leuk voor Suus…..”

Dat is vooral Denise wel met me eens.
Het is haar ook al eens overkomen.

Niet mokken, lekker wokken

Mijn jongste zoon lust van alles.
Dat  mag je ook wel verwachten, hij is al tien.

Een patatje met frikandel heeft zijn voorkeur.

Maar barbeque vindt hij ook lekker.
Dan gaan de frikandellen op de bbq.

Met kerstmis is het helemaal feest.
Lekker frikandellen gourmetten.

En vandaag zijn we lekker wezen wokken.
Niks mis mee, zo’n gewokt frikandelletje.

Oh ja.
Ook heeft hij nog vijf ijsjes naar binnen gewerkt…..

^{ps: foto gemaakt door zijn grote broer}

Een huis met huismussen

Huismussen zijn gezellig.
Ze komen altijd met z’n allen bij ons in bad.
Met een hoop gekwetter en gespatter.
Landelijk zie je ze, door een onduidelijke oorzaak, steeds minder.

Bij mij in huis zie ik ze ook.
Vooral in het weekend.
Eerst slapen ze uit.
Lopen dan tot in de middag met hun pyama aan.

Spelen wat met de hamster.
Maken ruzie over wie de lego moet opruimen.
En vervolgens zitten ze de rest van het weekend achter de computer.
Of de televisie natuurlijk.

Je kunt er best wat van zeggen.
Dat noemen mijn huismussen; “gezeur”.

Weet u, meneer……

Twee meiden uit mijn mentorklas komen m’n lokaal binnen.
Ze hebben de laatste dagen geen lessen van me gehad en komen even buurten.

“Weet u, meneer…….”
“Nou ?”
“We hebben u vanochtend nog lopen zoeken.”
“Wat was er dan ?”
“We hadden bij verzorging make-up op gekregen en dat zag er vet grappig uit.”
“Uierzalf zeker ?”
“Ja, ik geloof het wel…..”
“Maar waarom heb je het nu niet meer op dan ?”
“Dat hoort niet, je mag het maar kort op.”
“Oh, een klei-masker !”
“Ja, zó heette het !”

“Weet u, meneer…….”
“Nou ?”
“U kent toch wel Ritchie uit de tweede ?”
“Ja hoor, die geef ik ook les.”
“Die vroeg me voor valentijn.”
“Hij zei, lief roze snoepje van me….”
“Heerlijk zuurtje met aardbeiensmaak……”
De beide dames proesten het uit.
“Suikerspinnetje van me, wil je mijn valentijn zijn ?”
Nu komen ze helemaal niet meer bij.

“En wat heb je geantwoord ?”
“Nou, nee natuurlijk !”

“En toen zei hij, nou lazer dan maar op vieze vette drol !”