De Koninklijke Marine in het nieuws

Onze Koninklijke Marine is nogal in het nieuws, met zaken waar je bepaald niet vrolijk van wordt. Mannetjes die hun driften niet kunnen of willen beheersen.

Niet bepaald om te lachen.

Toen schoot me iets te binnen dat een jaar of twintig geleden zal zijn.
Als de schepen uit een vlootverband afscheid nemen van elkaar dan houden ze een sail-past. De schepen varen dan vlak langs elkaar. Daarbij worden allerlei gekke dingen gedaan. Er wordt met afval of fruit op elkaar geschoten. Men maakt gekke posters en spandoeken. Er staat ook vaak rare muziek op waar de bemanning dansjes op uitvoert.

Nu waren we in de loop der jaren wel wat gewend geraakt.
Maar toen we langs het vlaggenschip van de Koninklijke Marine voeren moesten we erg lachen. De loop van het kanon was omgebouwd tot een enorm geslachtsdeel, waar zelfs water uitspoot. Het ding bewoog vrolijk op en neer.

Tja, zegt dat nu iets over de mentaliteit van het personeel bij deze werkgever ?
Of moeten we dit zien zoals het waarschijnlijk bedoeld is, gewoon een geintje van mannen onder elkaar ? Destijds waren er immers nog geen vrouwen op de fregatten.

Hoe je er ook over denkt, we hoeven niet bang te zijn dat dit soort kanon-ombouwsels in de toekomst nog gebruikt zullen worden.

Het lachen is menigeen ondertussen wel vergaan.

Het spijt me, sorry hoor

Vandaag met mijn klasje naar het technisch onderwijs centrum geweest.
Voor de kids even snuffelen aan allerlei stoere zaken zoals motorblokken en draaibanken.

Ergens op de gang van A naar B word ik flink hard omver gelopen door de normaal vrij schuchtere Wimmie. Die had mij tijdens de wilde achtervolging van Barry niet eens gezien.

“Oh, sorry meneer Ramirezi !”, zeg ik tegen Wimmie.
Rood haar, rode konen en twee flappies draaien mijn kant op, maar géén reactie.

“Ik had u niet gezien, hopelijk heb ik u niet bezeerd…”, vervolg ik.
Twee blauwe ogen kijken mij niet begrijpend aan.

Volgens zijn moeder is Wimmie een nieuwetijds kind.
Wat dat precies is, daarover verschillen de meningen, maar Wimmie is wel anders dan de rest.

“Geeft niet hoor Wimmie, dat kan gebeuren”, ga ik nu door.
“Nee, maar ik wil u toch echt even mijn excuses aanbieden, hoor meneer.”, probeer ik als laatste.

Wimmie hoort het glimlachend aan.
Maar nog altijd geen geluid.
“Hoor je me wel, Wimmie ?”
“Ja, hoor.”
“Waarom zeg je niet even sorry dan ?”
“Dat had ik al gedaan hoor.”
“Ik hoorde toch echt niks….”
“Nee, het was sorry in mijn hoofd.”

“Oh…., dat had ik even niet gehoord Wimmie, sorry hoor !”

We zijn allemaal spinnetjes

Gisteren kwam Toos Verhuisdoos even buurten.
Die wou, na een enthousiast verhaal van mij, de wandelende bestekbak wel even zien.
Eenmaal op het blog moesten ook nog de reacties van haar broer, Tatra Gerritje, even opgezocht worden.

Die kon ik zo snel niet vinden, dus maar even gegoogled.
Tot onze verbazing had Tatra Gerritje in Vlaardingen zelf een blog !
En toen had je haar gezicht moeten zien.
“Die keet achter die vrachtwagen, daar heb ik een jaar in gewoond !”
“Hè, dat is mijn vader !”
“Ja, dat is opa !”
Het blijkt een foto te zijn die Tatra Gerritje van zijn broer uit Thailand gemaild heeft gekregen.
“Kijk neef Robert heeft ook een eigen blog, die zit in de Sinaï.”

We spinnen draadjes.
Draadjes van plaats naar plaats.
Draadjes van land naar land.
En draadjes van het heden naar het verleden.

We zijn allemaal spinnetjes in een wereld wijd web.

Seksualiteit en lustbeleving

Seksualiteit kan op verschillende manieren een rol spelen  in iemands leven, zo begint basisstof 5 van het hoofdstuk voortplanting.

Vervolgens worden drie mogelijkheden gegeven:

Voortplanting:
Een man en een vrouw kunnen geslachtsgemeenschap hebben. Dit kan leiden tot de geboorte van een kind.

Het onderhouden van relaties:
Als je van iemand houdt, wil je dat regelmatig laten blijken. Bijvoorbeeld door te aaien of te knuffelen. En als je heel veel van iemand houdt, wil je misschien ook vrijen of geslachtsgemeenschap hebben.

Lustbeleving:
Seksualteit kan plezier geven, bijvoorbeeld omdat je er opgewonden van raakt.

Dat moet toch te leren zijn voor een HAVO-klas zou je denken. Dus was de vraag op de overhoring vandaag: “Op welke drie manieren kan seksualiteit een rol spelen in iemands leven ?”

Volstrekt logisch dat een meisje als antwoord invulde: “Om geld te verdienen.”

Ik heb ’t maar fout gerekend…

Rectificatie: Groter is niet altijd beter !

Gisteren ontving ik een woedende e-mail met de volgende inhoud:

Niet bijzonder hoog geachte heer Ramirezi,

Met groeiende verbazing heb ik kennis genomen van uw laatste blog, genaamd “Een wandelende bestekbak.” Uw persoonlijke favoriet betrof een Europese Zeekreeft, die zich bevond in de golfslagbak. De betreffende kreeft is bijzonder arrogant en denkt de overige in deze bak aanwezige exemplaren te mogen overheersen omdat hij grotere scharen heeft.

Juist van u, heer Ramirezi, door uw schoonfamilie enige jaren geleden nog uitgemaakt voor magere garnaal, zou ik iets anders verwachten. Of bent u al weer vergeten dat ook ik het bekijken meer dan waard ben ? Dat u mij zelfs nog enige tijd boven het water heeft getild ?

Ik sta er op dat u bij wijze van rectificatie een nieuw blogje maakt, waarbij u tevens een foto van mij plaatst.

Met zilte groet,
Here Miet
(Kreeft)

Een wandelende bestekbak

Vandaag waren we in het kader van het waterproject naar Fort Kijkduin.
De leerlingen werden allemaal aangestoken door het enthousiasme van onze gids Theo. Ze vonden het prachtig om allerlei zeedieren in het echt te zien en eventueel aan te raken. Dat is natuurlijk altijd beter dan een video kijken in het biologielokaal !

Theo was super, maar op de foto staat mijn grootste favoriet van de dag.

Het is de grootste geleedpotige in de Noordzee; de Europese Zeekreeft (Homarus gammarus). Dit exemplaar was duidelijk de baas in de golfslagbak, dankzij een paar enorme scharen.

Die scharen vind ik echt heel bijzonder.
Eigenlijk is dit dier een enorme bestekbak.

De grootste schaar dient als schelpen vermorzelaar.
Met andere woorden; dit is de notenkraker.

De tweede schaar is kleiner maar ook scherper, zodat de kreeft daarmee de prooi in kleine stukjes kan snijden. Dat zal dan het koksmes moeten zijn.

Op het tweede en derde paar poten zitten ook nog kleine schaartjes die dienen om het reeds vermorzelde en gesneden voedsel naar binnen te werken.

Goed geraden; hij eet met mes en vork.

Kijk je uit ?

Wat is de ergste angst van een docent ?
Voor mij toch wel dat één van mijn leerlingen iets overkomt in het verkeer.
Zo besloot ik eens een keer om de laatste mentorles in de Mac Donalds te geven.
Met zijn allen op de fiets er naar toe.
Onderweg bleken vooral de boys geen enkel gevaar te zien.
Ik des te meer…
Gelukkig kwam alles heelhuids aan.

We zijn nu bezig met het project water. De leerlingen kregen maandag en dinsdag een tasje met apparatuur, monsternamepotjes en een schepnet mee. Vervolgens zwermen ze uit over Den Helder en omstreken.

Mijn belangrijkste boodschap vóór vertrek; denk om je eigen veiligheid !
Op de foto zie je hoe dat ging; een paar meiden die ik onderschepte op weg naar de Donkere Duinen. Let op het schepnetje (veilig ?) en de roze bloemenlaarsjes… Met deze meiden ging het prima. Van de overigen was er één in het water gevallen en één kreeg last van zijn astma, maar uiteindelijk kwam iedereen weer heel terug op school.

Toch kun je er niets van zeggen.
Vanmiddag gingen we sporten.
Van school naar de sporthal is een paar honderd meter.
Op dat kleine stukje viel een meisje van haar fiets en werd vervolgens over haar hoofd gereden door het klasgenootje op de fiets achter haar.
Ze lag in een rare houding spierwit op de weg.
Dan is het gevoelsmatig erg lang wachten op de ambulance.
Gelukkig was haar moeder er ook snel.
Waarschijnlijk valt het mee, mogelijk is haar knieschijf gebroken.

Die angst zal ik nog wel even houden.

Gedoe om een veel te strakke broek

Vanochtend stond ik in de klas een groepje leerlingen uit te leggen hoe zij hun watermonsters moesten analyseren op nitraat, nitriet, pH, totale hardheid en carbonaat-hardheid.
“Gewoon een teststripje erin en aflezen maar”, legde ik (met enige moeite) geduldig voor de zoveelste keer uit.

Op dat moment ontstond behoorlijk wat hilariteit achter mijn rug.
Alle vingers wezen naar Nellie, die lichtelijk rood aan begon te lopen.
“Ik ben uit mijn broek gescheurd meneer.”
“Ach dat zal toch wel meevallen, dan loop je toch gewoon een beetje zo ?”, stelde ik voor en liep met mijn benen tegen elkaar een stukje als een pinguïn.

“Nee, dat valt helemaal niet mee.”
“Laat eens zien dan ?”, vroeg ik zonder nadenken of perverse gedachten.
“Ja doei, ik zal eens even lekker in mijn kruis laten kijken !”
Ze sloeg verontwaardigd een jas om haar middel.
Ik twijfelde of ik die reactie aan mijn vraag te danken had en reageerde dus maar niet. Voor je het weet ben je geschorst.

Enkele vriendinnen mochten van mij haar vader gaan bellen.
Die stond 10 minuten later al in het lokaal.
Hij had zeker te horen gekregen dat de docent een vieze oude man is die rare dingen tegen zijn dochter zei, dacht ik.

Nelly mocht van mij even omkleden in het kabinet.
Hoewel daar verder niemand was, vond ze ook dat nog wat eng.
“Weet je wat, we zetten je vader voor de deur als bewaker.”
De twee meter lange Pa begreep de bedoeling.
Met gekruisde armen en wijdbeens nam hij stelling voor de deur.

Bij hem is de maagdelijkheid van Nellie in goede handen…

Bling Bling Bubbling Rap Party (2)

Om jullie toch nog even een indrukje te geven van het echte feestje.

Foto’s van:

Cape Holland Special events.

Bling Bling Bubbling Rap Party

Toen ik gisteravond om een uur of tien binnenkwam was de bling-bling party al lekker op gang. Niet dat ik dat kon zien, want de vierhonderd leerlingen gaven zoveel waterdamp af, dat mijn brilletje besloeg.

Toen de mist was opgetrokken beklommen net twee rappers het podium.
Mijn collega vertelde me dat hij vlak daarvoor beveiliging nog gewaarschuwd had, omdat hij wat ongure types met petjes op had gesignaleerd. Die bleken nu dus de hoofdact te zijn. De beide heren deden het best aardig, maar rapten in een onverstaanbaar soort nederlands. Daardoor leek het net alsof ze iedere keer hetzelfde rapten, hetgeen me snel ging vervelen. Wat later op de avond konden we de door de deejay gedraaide rap-plaatjes wel verstaan. Iets met spuiten en kontgat. Onverstaanbaar was misschien zo slecht nog niet.

Het werd tijd om eens wat beter om me heen te kijken. Iedereen had zich op zijn paasbest gekleed. Veel meiden in zwarte jurken en jongens in colbertje. Maar ook de gebruikelijke bubbling girls. Aan de kant zag ik twee leerlingen achter elkaar op twee barkrukken. De voorste was een knappe dame uit het gymnasium. De VMBO-knul achter haar zat op haar rug vastgekleefd, met zijn armen om haar middel. De hele avond bleef hij oefenen voor rugzak. Een beter pleidooi tegen het scheiden van de verschillende stromingen in aparte scholen is er toch niet ?

Maar dan het dansen… Samen met wat collega’s stond ik gezellig mee te swingen, terwijl ik er maar niet aan probeerde te denken hoe of dat mijn motoriek op de buitenstaander zou overkomen. Daarbij hadden wij het duidelijk ouderwetse uitgangspunt dat je mét iemand danst. De leerlingen deden dat op wat grotere afstand. Op het podium stonden alle meisjes goed zichtbaar voor de jongens – die op de dansvloer een halve meter lager stonden. Ondertussen ging het tempo omhoog. Ik was al bijna uitgeput van de hardcore toen de deejay overschakelde op de échte hardcore, “voor de liefhebbers”. Het gedreun werd nu zo snel dat ik geen ledematen meer kon vinden die zo snel mee konden bewegen.

Was er dan helemaal geen slijpplaatje voor de noodzakelijke romantiek ? Jawel hoor, maar toen werd er zoveel rook de zaal ingeblazen dat ik geen leerling meer zag. Uit die dichte mist kwam zo nu en dan een leerling te voorschijn met tranen in de ogen. Niet uit liefdesverdriet, maar omdat die mist op je ogen sloeg.

Helemaal aan het einde werd er voor de docenten nog een plaatje gedraaid.
Dat was rami-zoon niet ontgaan. Op de terugweg in de auto wou hij er toch nog iets over weten: “Wat was nou dat rare gedraai van mevrouw de Goede op het einde ?”
“Dat is Rock-n-Roll, zoon.”

Hij keek me niet-begrijpend aan en haalde zijn schouders op.