Beter laat dan nooit…

Voorlopig zijn jullie een paar weekjes van me af.
Lief zijn voor elkaar en tot dan dan…

Ramirezi

The revolution will not be televised

Hebben jullie net Chavez nog langs zien gaan bij Fidel ? Geen idee hoe jullie over de beste man denken. Zelf had ik wel de nodige (voor)oordelen.

Vorige week zag ik de herhaling van Chavez, de strijd om de macht (NPS).
Eigenlijk keek ik met het idee; het zal wel niet zoveel zijn. Maar het bleek werkelijk een adembenemende documantaire te zijn. Een filmploeg mocht Chavez volgen en kwam toevallig in een staatsgreep terecht. Het is gewoon een avonturenfilm, maar dan in werkelijkheid.

Opvallend zijn twee rollen. Als eerste die van de commerciële media. Maar ook; de rol die de VS speelt op de achtergrond

Maar ga die documantaire zien en kijk of dat je mening over Chavez nuanceert.

The revolution will not be televised

Ondeugend meisje in het veld

Pil voor domme bloggers

Eerlijk is eerlijk, helemaal geweldig ging het niet altijd op het volkskrantblog.
Er was nog wel eens wat gedoe. Gelukkig heb ik me daarmee nooit bemoeid. Maar wat was hiervan nu eigenlijk de oorzaak ?

Zonder dat wij bloggers dat in de gaten hadden is er online een wetenschappelijk onderzoek op ons uitgevoerd. Dit werd uitgevoerd door het Know-All instituut in opdracht van de bezorgde redactie.

Het idee is eenvoudig; doormiddel van een computerprogramma werd gekeken naar het taalgebruik (of misbruik) van de bloggers op het volkskrantblog. Er bleek namelijk vrij eenvoudig een IQ getal uit te rekenen indien dit taalgebruik werd geanalyseerd. Op de redactie is nu bekend welke blogger de hoogste IQ heeft (138 !) en welke de laagste (72). Deze laatste blogger blijkt dus zwakbegaafd te zijn.

Vervolgens was het alleen nog maar even zaak om middels de statistiek te analyseren of IQ samenhangt met asociaal gedrag op het volkskrantblog. U raadt het al; het bleek niets uit te maken…

Toch komt er binnenkort een pil op de markt voor domme bloggers. Te bestellen bij Ramirezi, waarbij u als bewijs van uw domheid honderd euro van te voren mag overmaken.

Het Icarus blauwtje

Over Blauwtjes (Lycaenidae) zijn een hoop leuke dingen te vertellen.

Zo hebben aardig wat Blauwtjes, bijvoorbeeld het Tijgerblauwtje, een klein staartje aan de achtervleugel. Dat staartje moet de vlinder redden uit de vogelsnavel. Het is de bedoeling dat de vogel probeert het staartje op te pikken, waarbij de vlinder kan ontsnappen.

Ook apart is, dat veel Blauwtjes als rups een suikerhoudende stof kunnen afscheiden. Op die manier kunnen ze zoete broodjes bakken bij mieren. Als wederdienst worden de rupsen dan beschermd door de mieren; ze mogen zelfs verpoppen in het mierennest !

Het Blauwtje op de foto is bij ons samen met het Boomblauwtje denk ik wel de meest voorkomende soort: Het is het Icarus blauwtje (Polyommatus icarus).

Er zijn trouwens meer Blauwtjes dan je denkt; in mijn veldgids dagvlinders staan er 29, met aansprekende namen zoals; het Pimpernelblauwtje, het Adonisblauwtje, het Turkooisblauwtje en het (vast levensgevaarlijke…) Getand blauwtje.

Staand plassen

Het is natuurlijk prachtig dat er op het internet de meest dwaze zaken terug zijn te vinden. Zo dacht ik net even aan de verschillende natuurhistorische musea, waar ik zoal geweest ben, en kwam zo op het Natural History Museum in Londen uit.

En gedachten kunnen raar lopen, want eenmaal met mijn gedachten in Londen dacht ik vervolgens aan de urinoirs onder Trafalgar Square.

Wouw !

Nog nooit in zo’n gave plek gewaterd. Alles is er van prachtig glimmend roestvrijstaal. En super schoon natuurlijk. Gewoon jammer dat het gele straaltje op een gegeven moment stopt.

Oh ja, en alles is gratis, zoals alle plasplekjes in Engeland. Kunnen ze in Nederland nog iets van leren. Hier betaal je als je pech hebt 50 eurocent voor een stinkend hol.

De dames zullen het wel niet snappen. Die willen natuurlijk het liefst dat alle mannen het voortaan zittend doen. Anders spettert het zo. Maar goed. Even zoeken op internet en ja hoor; via urinal net was het plaatje snel gevonden.

Mooi hè, mannen !

Niet missen tijdens het volgende bezoekje aan Londen hoor !

Een Dagpauwoog, maar dan anders

Je zou voor de gein eens naar foto’s van de Dagpauwoog (Inachis io) moeten googlen. Onvoorstelbaar veel hits.

Maar bijna allemaal genomen kijkend naar de bovenkant van de vleugels. Toegegeven; ook hartstikke mooi. Met die twee ‘angstaanjagende’ ogen op de vleugels.

Maar deze Dagpauwoog zat bij mij in het schuurtje. Op de laars van mijn vrouw; maatje 39. Hij was nog wat te koud om direct weg te vliegen. Hij had me wel gezien hoor. Want om zo snel mogelijk warme vliegspieren te krijgen trilde hij als een riet.

Dat gaf mij de tijd om hem eens van een onverwachte kant te bestuderen.
Ook mooi van deze kant hoor, die vleugels. Ze hebben wel wat van donker boomschors. En de ogen blijken te lijken op een dambord.

Tot slot heeft het ‘mondje’ heeft wel iets weg van een…..
Hazenlippie.

Bloederige massa leidt tot onbereikbaar Volkskrantblog

Schandalig !
De laatste dagen was het Volkskrantblog volkomen onbereikbaar.
Dat had alles te maken met twee geheimzinnige potten vol bloederige massa.

Dat True Sienna Rood moest tegen de muren.
Kenia Wit moest op de trap.
Aan de slag !

Maar toen…
De computer stond boven en Ramirezi was beneden.
Tussen hem en de computer allemaal net Kenia Wit geverfde treden.
Ook via de True Sienna Rode muren omhoog lukte niet.
Mission Impossible.
Vandaar.

Over bloed gesproken.
Mijn neefje Hans kwam ooit eens bij ons logeren.
Met een gezicht vol afgrijzen kwam hij het toilet afstrompelen.
Zijn broek nog op de enkels.
“Ik heb bloed geplast !”, gilde hij.

De hele familie snelde naar het toilet.
Een rood plasje lag op het porcelein.
“Dat zullen de bietjes van gisteravond zijn”, sprak mijn moeder droog.

Dat bietjes in je mond ook net echt zijn, wordt hier ook nog even gedemonstreerd.
Deze twee lijken uiteraard totaal niet op hun vader….

Als een smurf zo blauw: De Zuidelijke oeverlibel

Deze smurf-blauwe Zuidelijke oeverlibel (Orthetrum brunneum) vloog rond boven hetzelfde poeltje als waar ons geelbuikvuurpadje in zat.

De Beekoeverlibel en de Zuidelijke oeverlibel lijken nogal op elkaar, alleen heeft het mannetje van de laatst genoemde (die hier op de foto staat) een blauwer borststuk dan zijn look-alike. Hoe weten we nu echt zeker met welke soort we te maken hebben ?

Aan het gedrag werd het eigenlijk al duidelijk; de Zuidelijke oeverlibel zit het liefste op de grond, terwijl de Beekoeverlibel liever op takjes zit. Onze smurf moest steeds even uitpuffen van al zijn gejaag op allerlei gevleugelde insecten. Daarbij ging hij steeds op het zelfde stukje mergel zitten, waarbij je echt zijn achterlijfje als een klein ballonnetje zag in- en uitademen. Ik kon rustig met mijn camera gaan zitten en wachten totdat hij weer langs kwam.

In de prima veldgids libellen van de KNNV uitgeverij stond verder nog een tekening van een detail van de vleugel. Normaal zou je dat  natuurlijk nooit waargenomen hebben zonder het diertje te vangen (en misschien te beschadigen), maar dankzij de electronische inzoom-mogelijkheden van de huidige digitale cameraatjes was het nu helemaal een eitje om de juiste determinatie te maken.

Hé, je hebt je jas laten hangen !

Gadverdamme, wat hangt daar nou pap ?
Een héél eng beest !
Hij hangt aan een paar spindraadjes…
Het lijkt wel een libellelarve.
Zou ie dood zijn ?

Moet je naar z’n ogen kijken !
D’r zit helemaal niks meer in.
Het is alleen nog maar het omhulsel.

Da’s nog eens een total make-over.
Maar dan voor insecten.
Metamorfose toch ?

De libelle is gevlogen.
Alleen zijn jas heeft hij laten hangen.