We hebben het om een onduidelijke reden over zwangerschappen, mijn lievelingsklasje en ik. Een geliefd onderwerp voor deze brugpieppers.
Ze hebben iets op de televisie gezien, waarschijnlijk op één van de vele kwaliteitszenders waar ze naar kijken onder het MSN’nen.
Het betreft een mevrouw van 117 jaar oud die dertig kinderen had, de laatste kreeg zij op haar zeventigste. Vertelt Milan. Proberen te nuanceren heeft geen zin, de televisie weet het bij Milan altijd beter.
De biologie docent in mij kan het toch niet laten. Hij vertelt iets over de overgang bij vrouwen en over eitjes die niet meer willen springen na die tijd. Gevolgd door iets over artsen die met hormonen behandelingen en andere truuks oudere dames toch weer "babytechnisch" op gang weten te krijgen.
Dan zeg ik voor de grap tegen Milan dat hij al opa had kunnen zijn, hij had gewoon wat eerder moeten beginnen met ‘het’ te doen. Dat vindt Milan wel een leuke gedachte, hij begint direct door te filosoferen:
"Ja dat zou grappig zijn, dan zou ik een kind hebben dat ouder is dan ik !"
"Een zoon die ouder is dan zijn vader ?", vraag ik hem zo onschuldig mogelijk.
"Ja, maar dan moet je ‘het’ natuurlijk wel gedaan hebben als baby", lacht hij.
Volgens mij ziet hij er een plaatje bij. "Misschien als iemand de baby helpt", piekert hij zachtjes.
"Hoe kan dat nou man", zijn buurvrouw Yasmine is ook wakker geworden.
Milan denkt nog even heel diep na, voordat hij het leermoment van de eeuw beleeft.
"Een zoon kan nooit ouder zijn dan zijn vader !"
Hij kijkt erbij alsof hij een geweldige ontdekking heeft gedaan.
De klas zucht.
Recente reacties