Heftig Hanengevecht

Nou heb ik je vuil secreet, ik krabbel je ogen er uit !

Mooie slow-motion kerel, het lijkt the Matrix wel.

Weet jij nog wie Bruce Lee ook al weer was ?

---

Met dank aan broertje Jan voor de foto’s.

UFO's boven Rotterdam

Aantal; het waren er vier, de eerste twee staan niet op de video.
Tijd; ongeveer kwart over tien ’s avonds.
Datum; 20 april 2008

Analyse;
Eerst dacht ik dat het een soort van lichtpijlen waren, met zo’n parachute waardoor ze lang blijven zweven. Maar daarvoor gingen ze te snel. Misschien een ultralight, omdat er geen geluid was. Alleen wie gaat daar nu ’s nachts mee boven Rotterdam vliegen ? Het geluid dat je hoort komt van de weg. Die afwezigheid van geluid maakt vliegtuigen onwaarschijnlijk. Die vliegen meestal ook niet met zijn vieren, of het zouden vier straaljagers op grote afstand moeten zijn.

Het leek of er een soort van vuurtje brandde aan de achterkant van de UFO’s. Straalmotoren misschien. Voor mij was het toch iets van menselijke oorsprong.

Maar wat het nu precies waren ?

Lelijk en lelijk (Duifjes)

Daar kan ik zo van genieten; de lelijkheid van sommige kinderen.
Alleen zijn mensenkinderen die lelijk zijn ook echt lelijk.
Nooit tegen ze zeggen hoor, ook niet tegen de ouders.

In de dierenwereld ligt het toch wat anders.
Sommige dierenjonkies zijn zo lelijk dat het weer mooi wordt.

Een goed voorbeeld zijn de jongen van Meerkoeten.
Oude mannetjes met een bloedneus om te zien en toch zó schattig.

Deze twee duifjes kunnen natuurlijk ook niet, met die snavels die lijken op de neus van een oude kerel en ogen alsof ze er een klap op hebben gehad. Om van het roze vlees vol stekels maar te zwijgen.

En toch…

Première Les Misérables

Eén voordeel heeft het wel als je niet zelf mag spelen; je kunt over de rode loper. Pa loopt vlak achter je om het vast te leggen met zijn compacte digitaaltje. Dat levert hem het nodige commentaar op; "Hé, wil je soms ook fotograaf worden ?" 

De kindercast van Les Misérables bestaat uit drie personages; de kleine Cosette, de kleine Eponine en Gavroche. Voor iedere rol zijn er zes of zeven kinderen, zodat ze vanaf nu ongeveer één keer in de week aan de beurt zijn.

Het inwendige is prima verzorgd tijdens premières. Flinke bonbons zijn dit, anders kon het plaatje van Cosette er niet op.

Vlak voor aanvang van de musical; Joop van den Ende babbelt nog even bij met Ronald Plasterk.

Ook al was dit de vierde keer dat ik ‘m zag; het blijft een prachtige musical. Echt een aanrader.

Wytze speelde de première; jammer voor de bovenstaande "heren van stand"; Enzo, Rick en Tom.

De volwassenen in de cast; René van Kooten als Jean Valjean, Wim van der Driessche als Javert, Jamai Loman als Marius, Suzan Seegers als Cosette, Nurlaila Karim als Fantine, Céline Purcell als Eponine, Carlo Boszhard als Thénardier, Marjolein Algera als Madame Thénardier en Freek Bartels als Enjolras. Mijn favoriet; Javert !

Over belangstelling hadden ze niet te klagen. Ik stond al een half uurtje op mijn strategische plekje om deze foto te kunnen maken, want ik hou niet zo van gedrang. Uiteindelijk besloot ik toch om naar beneden te gaan. Net toen de kindercast voor het scherm mocht gaan staan. Toen ik dat in te gaten kreeg was het al te laat, ik kon me niet meer door de massa heen worstelen.

Even voor de duidelijkheid – het geschreeuw op dit filmpje is niet van jullie ijverige correspondent.

Gelukkig kreeg ik een tweede kans toen onze sterren in de dop beneden op de trap nog even gingen poseren. Wat meteen de gedachte bij me deed opkomen; hoeveel van deze kids zullen ooit echt in de showbizz terecht komen ?

Vanmiddag ben ik er even niet

Met dank aan de Stripman voor het kledingsadvies op de uitnodiging.

Wat doen jongens nog liever dan bouwen ?

Verouderd en verlaten, maar toch een kunstwerk op zich, dit gebouw aan de Grote Markt in Rotterdam.

Niets is gebouwd voor de eeuwigheid. Gelukkig maar.

Want wat doen jongens nog liever dan bouwen ?

Rotterdam ligt er Miserablés bij

Gisteren om twee uur aangekomen. Zoon Tom afgezet in het Nieuwe Luxor; die moest nog de laatste veranderingen doornemen om ’s avonds de eerste try-out van Les Misérables in Rotterdam te kunnen spelen.

Als chauffeur van zoonlief mag ik in de zaal naar de voorstelling kijken, maar tussen twee en acht uur zit ook nog een momentje. Dus op verkenning door een stad die sinds mijn jeugd behoorlijk is veranderd, vooral omhoog.

Gelukkig had ik enig houvast; de stad hangt vol met Cosette. Joop heeft zijn best gedaan om meer reclame te maken dan de Mac Donalds in Rotterdam.

Zoals jullie zien is dat bijna gelukt.

Amerikaanse zeearend ziet het niet meer zitten

Deze Amerikaanse zeearend (Haliaeetus leucocephalus) ziet het niet meer zitten. Het was de bedoeling dat zijn collega in de vliegshow, een Valkje, de loer zou pakken. Maar na twee rondjes gevlogen te hebben was het Valkje echt gevlogen. De valkenier kon met de loer draaien wat hij wilde; hij liet zich niet meer zien. Uiteindelijk gingen ze met een peilapparaatje op zoek; alle vogels zijn gezenderd.

Door het nog in de lucht zijn van het Valkje, mocht het piepkleine Steenuiltje niet vliegen; ze zou wel eens geslagen kunnen worden.

Jammer, want na die vier kilo Zeearend had ik ook wel eens 180 gram Steenuil willen zien vliegen.

Rebecca is haar onderbroekje kwijt

Sommige dingen verzin je niet en dit is er één van.

Zojuist ging mijn werkmobieltje af; vrijdagavond tegen elf uur ’s avonds – dat moet haast wel zijn dat de school in brand staat, dacht ik. Maar bij het opnemen zag ik al dat het een onbekend nummer was dat mij belde. Misschien een ouder van een leerling ?

“Met Ramirezi, goedeavond.”

“Ja hoi, met Rebecca, ik zit op de w.c. en ben mijn onderbroekje kwijt.”

Nu viel zelfs Rami even stil.

“Heu, ik denk dat u het verkeerde nummer heeft gedraaid ?”

Helemaal fout natuurlijk, want na een korte stilte werd de verbinding verbroken.
Stom stom stom, ik had natuurlijk moeten vragen hoe dat zo kwam, of waar ze precies zat; een kans om een goeie daad te verrichten zomaar laten schieten.

En hoe nu verder ? Want ik zit nu toch te prakiseren wat er precies aan de hand was.

Misschien zag ze een vlekje in haar onderbroek en trok ze hem even uit om dit nader te onderzoeken. Toen is hij per ongeluk in de w.c. gevallen, waarna ze van schrik heeft doorgespoeld. Beetje onwaarschijnlijk.

Of zou ze al zonder onderbroek de w.c. binnen zijn gegaan ? Misschien net zoals die filmsterren die bewust de onderpeur vergeten aan te trekken zodat de paparazzi een prachtig beavershot kunnen maken. Goed voor de in het slop geraakte carrière. Ze klonk alleen niet erg filmsterrig.

Uiteindelijk kom ik op het volgende scenario; manlief zit als een zoutzak op de bank naar Studio Sport te kijken. Vriendin heeft andere plannen en verdwijnt stilletjes naar het toilet op de eerste verdieping. Dan belt ze haar kerel met de bekende mededeling, maar tikt één nummertje verkeerd in.

Zou het nog wat geworden zijn ?

My secret garden

Mag je geheimen hebben voor je echtgenote ?

Vooruit dan; een klein en onschuldig geheimpje moet kunnen.

Want terwijl zij honderduit praat over al het uitlopende fraais dat zij ooit zelf heeft geplant in de border, kijk ik stiekum naar het kleine spul dat vanzelf is opgekomen.

Op de waaltjes.