Inspiratie is een mooi ding
Mijn queeste naar de Sint Pietersberg inspireerde de Jan de Stripman tot de bijgevoegde strip, die mij weer bracht tot de verhaaltjes hieronder.
Echt super om je blog in stripvorm terug te zien. Het fleurt er ook zo lekker van op hier. Nu dat ik ook nog van mijn gewaardeerde combi-blogger weet hoeveel tijd er in gaat zitten vind ik het bijna zonde om er nog nieuwe bijdragen boven te zetten.
De strip is nog niet compleet zoals je ziet. Waarom dat is lees je onderaan in de opdracht.
Bliksem in de klas
Een paar weken geleden stond er een bijzonder pissige docente bij me; leerlinge Jantien was niet te hanteren geweest en nog eigenwijs ook. Die liet ze dus mooi nablijven.
“Rustig aan, wat is er precies gebeurd?”
In de klas was het gegaan over bliksem. Dat die tussen wolken onderling voorkwam en tussen wolken en de aarde. Met een knal van boven naar beneden. En nu bleef die eigenwijze Jantien bij hoog en laag volhouden dat het van beneden naar boven bliksemde. Gelijk de hele klas ontregeld! Aan de hoogste boom met dat blonde monster!
Nu is Jantien inderdaad blond, maar een monster zou ik haar zeker niet noemen. Eigenlijk vind ik haar schattig om te zien, zeker als ze kwaad is. Dat zeg ik ook altijd tegen haar als ze het weer eens is, maar helaas voor mij, dan is haar kwaadheid ook direct weer verdwenen.
“Hoe heb je het precies verteld? Ging het over de stroomrichting of over de richting waarin de elektronen bewegen ?” Daar vroeg ik iets dat aan haar reactie te zien, nieuw voor mijn collega was. Dus legde ik het uit; “als de negatieve elektronen zich vanaf de wolk ontladen naar de positieve aarde, dan is de stroomrichting tegengesteld, want die loopt volgens de definitie van plus naar min. Dus vanaf de aarde naar de wolk.”
Best wel moeilijk als net beginnende docente, om je ongelijk te erkennen. Zeker als je, afhankelijk van de gebruikte definitie, eigenlijk óók gelijk hebt. Wat het ook niet makkelijker maakte was het triomfantelijke gezicht van Jantien; “dat zei ik toch, dus dan hoef ik ook niet na te blijven!”
Hoefijzers
In de eeuwige zoektocht naar meer wiki-kennis ook eens opgesnuffeld waarom zo’n hoefijzer eigenlijk geluk zou moeten brengen. Al snel stuitte ik op de legende van Sint Dunstan, een behoorlijk veelzijdig type, want niet alleen was hij een Engelse bisschop, maar ook geleerde, musicus en edelsmid.
De duivel kwam bij de bisschop langs om zijn hoeven te laten beslaan. Mmmm, hier twijfel ik. Zou de duivel het verschil niet weten tussen een edelsmit en een hoefsmit of zou de wikipedia dat niet weten? Hoe dan ook, Dunstan herkende de duivel, want zo vaak had hij natuurlijk geen vuurrode klanten met een puntstaart en een sik. Hij bond hem vast en zette één van zijn tangen op zijn neusgaten.
De duivel moest beloven nooit een huis binnen te gaan waar een hoefijzer aanwezig was. Handig, maar niet heus; als ik bisschop zou zijn (eindelijk een jurk) dan zou ík hem laten beloven nooit een huis binnen te gaan waar een kruis hangt.
Maar goed, hij is er wel een legende door geworden, dat gaat mij niet lukken.
De opdracht
Die voelde je vast al wel aankomen. Lees nog eens het blog over mijn laatst gelopen etappe van het Pieterpad en voorspel de afloop van de Strip!
Hier kun je bij combi-blogger de Stripman zelf zien hoe het écht afloopt en een spannend nieuw verhaal lezen.
Onze Tom had er een beetje dubbele gevoelens over. Hij mag de rol van zijn jonge leven spelen; Gavroche in Les Misérables. Daarin klimt hij, uitgedost als een sjofel straatschoffie dapper over de barricaden.
Vandaag leg ik een tegenbezoek af aan 
Ramirezi 
Recente reacties