De weg van de kegel

Nou eerst staan ze nog gewoon op de baan, die pinnen. Je probeert natuurlijk een spare, een strike, een double, een turkey, of misschien zelfs een four bagger te gooien. En daar blijft het ook bij; proberen.

Maar als je er dan ééntje hebt geraakt dan begint de weg van de kegel. Eerst in een soort van draaiende trommel omhoog.

Dan met z’n allen gezellig in een mandje.

En als laatste in de rubberen toeters, al helemaal in de driehoeksopstelling.
Klaar voor het volgende rondje.

Tuinfilosofie voor gevorderden (Deel 12)

Ah, daar bent u weer, waarde cursist. Vandaag gaan we even flink de tuinfilosofische diepte in.

Zoals u weet zullen bomen en mensen die door zware tegenwind niet in evenwicht verkeren proberen daar iets aan te doen. Wij zijn vooral in de boom geïnteresseerd, dat spreekt voor zich.

In Den Helder is de belangrijkste “Help! Ik ben uit evenwicht!” veroorzaker de altijd aanwezige wind.

Het interessante is dat loofbomen en naaldbomen verschillend reageren op de wind. De naaldboom maakt reactiehout aan de kant weg van de wind, dus aan de luwzijde. De op die plaats dikkere jaarringen duwen als het ware de boom terug tegen de windrichting in, vandaar dat het drukhout wordt genoemd.

Dat terwijl een loofboom reactiehout maakt aan de kant van de boom die blootstaat aan de wind. Deze dikkere jaarringen houden de boom op zijn plaats door hem terug te trekken tegen de wind in, vandaar dat dit trekhout wordt genoemd.

In Den Helder wordt op dit moment een nieuw park aangelegd. De bomen worden, zoals u ziet, direct al schuin aangeplant. Op zich een interessant tuinfilosofisch experiment, cursisten. De bomen hebben nog nooit tegen de wind in hoeven te fietsen, maar worden neergezet alsof zij in hun leven al heel wat weerstand hebben overwonnen.

U voelt hem natuurlijk al aankomen. Ook al doen zij zich van buiten voor als zijnde gewend aan tegenstand, van binnen is er geen enkel reactiehout te bespeuren. Da’s ook logisch.

Juist door tegen de heersende windrichting in te fietsen word je sterk.

Tuinfilosofie Deel 1
Tuinfilosofie Deel 2
Tuinfilosofie Deel 3
Tuinfilosofie Deel 4
Tuinfilosofie Deel 5
Tuinfilosofie Deel 6
Tuinfilosofie Deel 7
Tuinfilosofie Deel 8
Tuinfilosofie Deel 9
Tuinfilosofie Deel 10
Tuinfilosofie Deel 11

Onvergetelijke Wulk eieren

"Wat zijn dat eigenlijk voor dingen pap?"
"Eitjes van een Wulk, daar zagen we net nog een slakkenhuis van liggen."
"Er liggen er best veel zeg."
"Weet je wat, we gaan er het woord Wulk mee schrijven."

Tevreden bekijken we het resultaat.
"Zullen we het laten liggen pap?"
"Tuurlijk."
"Dan maak ik er nog wel even Hulk van."

Een kwartiertje later lopen we de duinen in.
"Weet je nog wat het voor dingen waren?"
"Ja, slakkeneitjes."
"En hoe heette die slak dan?"
"Euh, Mulk, Kulk, Vulk, Bulk, ofzo?"

Grapjas.

Eitjes van de Wulk (Buccinum undatum) zitten met meerderen in één eikapsel. De larfjes leven eerst nog enige tijd in dat eikapsel, totdat ze een huisje hebben van ongeveer 3 milimeter hoog. Daarna spoelen de lege eikapsels aan op het strand.

Woedende reactie op pasta skeletten

Pedagogisch volkomen onverantwoord. Belachelijke didactiek. Leerlingen denken na deze lessen dat hun botten uit pasta zijn opgebouwd, een ware blamage voor het nieuwe leren.

Aldus een woedend skelet zojuist op mijn toetsenbord.

Wat verwacht je van een docent?

Het antwoord van de leerlingen staat op de muur in de docentenkamer.
Vandaag gezien op het gastvrije Edison College te Apeldoorn.

Super motiverend.

Slachting Bruinvissen gaat door

De kust van Nederland wordt overspoeld door stukgesneden Bruinvissen. In de periode van december tot en met het schrijven van dit blogje 113 stuks, per dag dus 1,3 (zie Walvisstrandingen). Daarvan waren er minstens 40 versneden. Dat stuksnijden doen vissers, die willen verdoezelen dat zij deze zoogdieren als bijvangst in hun netten aantreffen.

Vandaag vond ik op het strand een kadaver van een Bruinvis en een paar kilometer verderop een rugvin. In 2007 vond de vorige slachting plaats, toen vond ik ook al een stuk staart.

Aan het kadaver dat ik vandaag vond zaten nog stukken net vast. Dat ze in die netten zwemmen is trouwens te voorkomen door ze met pingers af te schrikken. Het is mij een raadsel waarom deze nog niet worden gebruikt. Eigenlijk heb ik er maar één woord voor; schandalig.

Want Bruinvissen verdrinken op dezelfde manier als mensen.

Italiaanse Pasta Skeletten

Een paar jaar terug gaf ik het vak biologie. Da’s nu opgegaan in Natuur en Zorg, vanwege de overlap tussen biologie en verzorging.

Zelf zag ik het verband tussen pasta koken en skeletten uitleggen nooit zo. Ramivrouw wel; die heeft met haar leerlingen uit groep 6 pasta-skeletten gemaakt.

Lekker.

Het boze oog van Judasoor

Wat zit daar nu in de bosjes? Donkerpaars en geaderd als ze zijn gaat er al een bepaalde dreiging van uit. Echt schrikken deed ik pas toen ik, voorzichtig de hondendrollen vermijdend, vlak voor deze Judasoor (Auricularia auricula-judae, of: Hirneola auricula-judae), iets door mijn knieën ging voor de foto.

Door het flauwe zonnetje dat door de oortjes van Judas scheen leek het net of het boze oog rood doorlopen naar mij keek.

Ik voelde me verraden.

Judasoor vind je meestal op een vlier en omdat Judas zich volgens het verhaal na het verraden van Jezus ophing aan een vlier, heet deze trilzwam nu zoals hij heet.

En geloof het of niet; hij voelt nog aan als een echt oor ook.