Na de rui stranden de veren

Jullie kennen vast nog wel de uitdrukking; ‘met Lego kun je alles maken’. Dat zal best, maar vlak keratine ook niet uit. Om wat voorbeelden te noemen; haren, nagels, hoorns en de (veel ingewikkelder) vogelveren. Van dat laatste voorbeeld lagen er nogal wat op het strand als gevolg van de rui en uiteraard kon ik het niet laten; even een boeketje samenstellen.

Eenmaal thuis had ik weer dat vreemde gevoel dat mijn kinderen maar niet snappen. Ik wil er altijd namen bij hebben.  Als je goed luistert dan kun je ze het misschien wel horen roepen; "Wat maakt dat nu uit, een slak is een slak. Moeiteloos verwisselbaar met "een libelle is een libelle" of "een veer is een veer." Het helpt natuurlijk niets; ik wil gewoon weten welke vogel bij welke veer hoort.

In eerste instantie dacht ik een boeketje te hebben samengesteld van één vogel, want de kleuren beperkten zich tot zwart en wit. Tot mijn verrassing bleken het er veel meer te zijn. Dankzij het boekje Vogelsporen kwam ik hand- en armpennen tegen van de Drieteenmeeuw (Rissa tridactyla), de Grote Mantelmeeuw (Larus marinus) en de Zilvermeeuw (Larus argentatus) (boven). En staartveren van de Wulp (Numenius arquata) en mogelijk Tureluur (Tringa totanus) (onder).

Weer een hobby d’r bij.

Het licht op de Callantsogervaart

Gisteravond op weg naar het strand viel me het lijnen- en lichtspel op dat de plaatselijke kweker van Pioenrozen in samenwerking met de laagstaande zon had verzonnen.

Gewoon aan de Callantsogervaart.

Botwerper

Toegegeven; het klinkt behoorlijk ouderwets; Botwerpen. Alsof we het over een atletiek onderdeel hebben uit de steentijd. Je ziet Fred Flinstone al voor je met die enorme karbonade op de zijkant van zijn loopwagen. Jabadabadoe !

Het betreft hier echter een hedendaagse meeuw die een platvis werpt; de Bot (Platichthys flesus). Echt goed bekijken welk visje het is valt niet mee, want vers is anders.

De Bot kwam echter goed van pas. Scharwerpen of Scholwerpen zijn namelijk blogtitels van niks.

Airshow Den Helder

De beide Ramizonen en hun Ramineef zijn gisteren naar de Airshow in Den Helder geweest.

Het camerawerk en videoverslag is van zoon Roeland.

Dronken aardbei

Helemaal zeker weten doe ik het niet, maar ik dacht de Strawberry Haze, niet verwarren met de Blackberry Haze.

Mij te zoet.

Naakt en geblinddoekt voor de klas

We hebben lang op haar gewacht, meer dan een half jaar. Mijn geduld was bijna op en toen stond ze ineens voor me.

Het leek me leuk om haar even voor te stellen aan mijn klasje vol nieuwsgierige types. Die vonden haar direct al fascinerend, terwijl ik haar alleen nog maar naar binnen droeg. Ze zat zelfs nog in de doos. De spanning liep snel op toen ze meer en meer van zichzelf liet zien. Eerst ontdeed ik haar van een schokabsorberende plastic jas. Daarna moest het papier er aan geloven. Alsof ik een mummie aan het afwikkelen was.

Er ging een schok door het klasje; "Waarom is ze geblinddoekt meneer?"
De vraag klonk angstig. 

Ik bekeek haar nog eens goed. Naakt en geblinddoekt voor de klas, zou dat een nachtmerrie van een beginnende docente kunnen zijn?

Wat later bleek het geen blinddoek te zijn maar een verband.

Ramirezi-art: Glazenmaker in lood

Glas in lood maar dan anders; Glazenmaker in lood©.

Echte kunst en toch niet zo heel erg moeilijk te maken, want het groeit vanzelf.

Je neemt de vleugel van een door de kat van je schoonmoeder te grazen genomen Glazenmaker. Die fotografeer je met de border als achtergrond. 

Als laatste in je fotobewerkingsprogramma nog een beetje de kleuren versterken en daar is de organische kunst al. 

Succes!

Bramendief

Zodra het licht wat minder wordt komt hij naar buiten om zijn kostje bij elkaar te stelen. Ditmaal geen mensenspul zoals soep, patat of een korst brood, maar lekker puur natuur; bramen. 

En allemaal de groeten van de officiële Volkskrantblogmuis.

Wit kontje

Mijn vrouw en ik liepen zojuist een rondje om de wijk. Dat doen wel meer mensen, maar wij zijn de enigen die lopen zonder hond, hondjes of bullebak.

In de sloot naast het fietspad ontdekte mijn vrouw een beestje dat zij nog niet eerder had gezien; "Kijk een Waterral!"

Dat leek me sterk; "Welnee, die blijven echt niet zitten als je er langs loopt – die duiken al weg als ze je aan zien komen. Het is gewoon een jong Waterhoentje."

Vrouwlief was niet overtuigd; "Mooi dat ik het thuis op ga zoeken – hij heeft een wit kontje."

"Ja maar schat, dan ben jij er ook één…"

Deze witte billen dames heb ik puur op biologische gronden gefotografeerd in het Louvre. Twee verschillende schilderijen, maar ik dacht even dat het dezelfde schoonheden waren.