Familieportret Ringstaartmaki’s

Hebben jullie thuis al een familieportret hangen? Deze Ringstaartmaki’s zag ik een paar weken terug in Hoenderdaell en je ziet alle elementen terug. Leuke opstelling verzonnen, jong en oud aanwezig, mooi licht, mooi plekje. Alleen jammer dat de aandacht in eerste instantie niet zo naar de fotograaf uitging. Maar het zijn halfapen, dus ze leren snel.

Stroopwafel Kauwtje

Waarschijnlijk waren mijn hersenen licht aangetast door de Pietendiscussie. Zag ik in een flits zomaar een Stroopwafel Kauw zitten. Colin wist wel beter, het moest een Leucistische Kauw zijn – duidelijk kleurstoffen te weinig maar nog geen albino, Dat is goed gezien, dacht ik – want albino’s zijn helemaal wit en hebben rode ogen, terwijl dit exemplaar duidelijk blauwe kijkers had. Maar toen kwam Tim in de lucht; bij een leucistisch exemplaar is een deel van de veren wit, maar hier is de vogel min of meer bruin, een afwijking die bruinmutatie of diluted wordt genoemd. Er blijken dus heel veel kleurmutaties mogelijk. Verdorie, nu zit mijn hoofd weer bij de Regenboog Piet.

Kijk nog eens goed naar de kleur van de vleugels?

Blond haar, blauwe ogen – wat wil je nog meer.

Wilgenhoutrups eet zichzelf op

De Wilgenhoutrups (Cossus cossus) is met een centimeter of tien één van de grootste houtborende insecten in ons land. De rups wordt meerdere jaren oud, terwijl de vlinder slechts een maand leeft. In die maand wordt niet gegeten, want de ‘buik’ zit nog vol van alles wat de rups naar binnen heeft gewerkt.

Dat de rups die taak serieus neemt zag ik een paar weken terug op een fietspad. Het achterlijf lek en dus ten dode opgeschreven, waarschijnlijk omdat er een fiets overheen was gereden. Toch was het beestje nog druk bezig met zijn maaltijd en zoals je ziet kwam die uit zijn eigen lichaam. Ingewanden wil ik het niet noemen, die vlaflip. Maar het smaakte in ieder geval prima.

Jong van de …… Specht

Jonkies van de mens lijken soms verbazingwekkend veel op hun ouders en meestal zijn ze zelfs knapper. Bij vogels is dat niet het geval, een kuiken is regelmatig eerder mooi van lelijkheid en lijken op de ouders valt ook al niet mee, denk maar aan het lelijke eendje. Deze foto kreeg ik van mijn dochter, een uit het nest gevallen spechtenjong. Dat zal een Groene Specht zijn, leek mij gezien de rode veertjes op zijn kop. Wacht even; dat heeft een Zwarte Specht natuurlijk ook, om over de verschillende Bonte Spechten maar te zwijgen. Toch maar even mijn dochter gevraagd. Het is een Grote Bonte Specht, maar dan een kleintje.

 

Pimpelmezen van ei tot uitvliegen

Een buitenkansje, dit weekend mocht ik mee met mijn dochter, die op het ogenblik werkt aan het Pimpelmezen project van de Universiteit Groningen in de Vosbergen. Daar worden de Pimpelmezen (Cyanistes caeruleus) al jaren bestudeerd, met allerlei leuke uitkomsten. Zo bleken Pimpelmezen met een mooiere partner betere ouders en zijn de beestjes in het algemeen notoire vreemdgangers.

Op mij maakten andere zaken indruk. Zoals het korte tijdsbestek waarin alles zich afspeelt. Er wordt iedere dag een ei gelegd en al na 13 tot 15 dagen komen de eitjes uit. Zodra een jong uit het ei is heeft het nog 18 tot 25 dagen voordat wordt uitgevlogen. De ontwikkeling van hulploos roze wurmpje tot een pittig vogeltje gaat echt in een razend tempo. Dat gaat niet zomaar, de ouders hebben een enorme klus om er voldoende voedsel voor aan te voeren. Zeker als een mannetje het af laat weten, want het vrouwtje blijft dan in haar ééntje onverdroten af- en aanvliegen.

Verder blijft mij vooral bij dat het een harde wereld is. Jongen worden zonder pardon uit het nest gewerkt door moeder als het nodig is en nesten worden verlaten als het gezien het tijdstip van het seizoen toch niet meer lonend blijkt te zijn. Uiteindelijk wordt slechts 40% van de jongen volwassen.

Zie de foto’s van boven naar beneden en volg de ontwikkeling van ei tot volwassen mannetje, de laatste geringd en met transponder. Met tussendoor nog een poepzakje. Alle jongen van 8 dagen oud werden geringd en daarbij produceerden ze zo’n zakje. Makkelijk voor de ouders om de poep uit het nest te verwijderen, makkelijk voor mijn dochter om te voorkomen dat haar kleding onder de poep komt te zitten.

De beestjes tellen, vangen en opmeten was dit weekend zeker geen straf. Lekker weer en met een paar mensen kun je prettig samenwerken. Als ik dan hoor hoe mijn dochter het de afgelopen maanden in haar ééntje en in de stromende regen onder een parapluutje moest doen dan weet ik één ding zeker. Namelijk dat het Pimpelmees moedertje niet het enige stoere vrouwtje op de Vosbergen is.

Jacht op de Sperweruil

De meeste verzamelaars doen het lekker rustig aan, zij gaan voor een mooie collectie suikerzakjes, postzegels of munten. Hoog en droog bij elkaar geruild of gekocht op een beurs. Ook onder vogelaars heb je verzamelaars. Die willen zoveel mogelijk verschillende vogels hebben gezien, met als bewijs het liefst een knappe foto. Het fijne van deze verzameling aanleggen is dat je er lekker de natuur voor in kunt.

En oh ja, hoe zeldzamer hoe beter natuurlijk. Vandaar alle opwinding over de Sperweruil  (Surnia ulula). Dat beestje is niet alleen zeldzaam en fotogeniek maar ook nog eens actief gedurende de dag en helemaal niet schuw.

Dus een mooie foto is zo gemaakt, zie zowel hieronder als hierboven, met dank aan Colin en Marijke.

Farewell Denis!

Aan alles komt een eind, ook aan twee maanden vogelonderzoek op een Seychellen eilandje van 1,31 km².

De laatste foto is een toepasselijke afsluiting, Marijke met een Fairy tern. Deze bleef zitten en hij liet zich zo oppakken. Zij denkt dat hij een zere vleugel had: “Zodra je hem op je hand zette klom hij op je schouder of zelfs op je hoofd. Schattig! Het vogeltje hebben we weer weggebracht, dus er wordt nu voor gezorgd.”

Namens Marijke en mij iedereen bedankt voor de leuke reacties de afgelopen tijd!

Vogelen op Denis Island (15) – Common House Gecko

Mijn dochter op Denis Island schrijft bij deze prachtige foto’s; “Ik heb in het social centre een foto kunnen maken van een Huisgekko. Je ziet ze vooral ‘s avonds. Ze gaan namelijk bij de lichten zitten omdat daar allemaal insecten op afkomen. Ze zijn behoorlijk vet omdat er genoeg te eten is.  Zo vloog er laatst een dikke neushoornkever naar binnen. Alle stoere mannen vonden het maar eng, totdat ik hem oppakte. Toen wilden ze hem wel graag vasthouden. De mensen hier denken serieus dat alles giftig is.”

Vogelen op Denis Island (14) – Zoek de verschillen

We schakelen over naar Denis Island op de Seychellen voor een nieuwe aflevering van “zoek de verschillen”. Met alle informatie die jullie de afgelopen blogs hebben gehad zou het geen probleem moeten zijn om die te vinden…..

Voor de echte non-vogelaars een kleine aanwijzing; wat is er kwaaier dan het mannetje van de Angry Bird? Precies: het vrouwtje van de Angry BIrd. Die Madagascar Fody (Foudia madagascariensis) zie je links. Het vrouwtje van de Seychelles Fody (Foudia sechellarumis) is even neergestreken aan de rechterkant.

Grapje hoor, ik had het ook niet geweten.

Vogelen op Denis Island (12) – meer Fairy Terns

In het vorige blogje over de Fairy Tern (Gygis alba) schreef ik dat deze vogel geen nest maakt maar het ei op een kale tak legt. Het gebrek aan houvast zouden de kuikens compenseren door een flinke ‘vasthoudendheid’ oftewel stevige klauwtjes.

In de praktijk valt dat dus tegen, want mijn dochter vindt regelmatig kuikens die naar beneden zijn gekukeld. Die brengt zij vervolgens naar ‘iemand die ook werk doet voor Nature Seychelles’ en dan komt het goed. Hierboven zie je zo’n weesje, het “ik ben zielig” druipt er vanaf.

We eindigen met een vrolijker foto van mede onderzoeker Rienk Apperloo, waar een lekker hapje van eigenaar wisselt. Een plaatje.