Pieterpad: Holten – Laren

Mijn vrouw vond het zo’n heerlijk geluid, toen ze om een uur of acht wakker werd in de caravan. Voor mijn gevoel was dit Vinkje toen al bezig met bléren vanaf een uur of drie, en kijk eens goed naar die blik in zijn ogen – het was gewoon om te pesten. Voor straf moest hij op het Volkskrantblog.

We starten met voorlopig de laatste Pieterpad wandeling; Holten – Laren. In Holten is alles versierd in verband met de herdenking van de bevrijding 65 jaar geleden. Veel Canadese vlaggen in het dorp, men is het nog lang niet vergeten. De dag ervoor werden we trouwens door Prinses Margriet en haar gevolg bijna van de weg gereden toen ze bij de plechtigheden vandaan kwamen.

Een op instorten staand knibbel knabbel knuisje huisje, Hans en Grietje waren niet thuis.

Deze wandeling was vergeleken met de twee vorige wat minder spectaculair. Ook jammer dat we over de snelweg heen moesten. Na een paar dagen kom je wel in een bepaald ritme, we liepen als vanzelf en ondertussen droom je lekker weg.

Blijkbaar zagen we er wel leuk uit, dit paard kwam niet meer bij.

Het mooiste stukje vond ik de Schipbeek, een mooi smal dijkje met dikke Beuken er op.

Wij zijn volledig zelf voorzienend, alles zit in de knapzak, maar dat hoeft dus niet, ook onvoorbereid kun je een heel eind komen. Bleek bij de plaatselijke langs de weg mini-winkel.

Als laatste kasteel Verwolde, waar we nog even lekker op een bankje onze boterhammen hebben opgegeten. Helaas misten we daar het bordje dat ons naar de dikste boom van Nederland had moeten wijzen.

Die zien we dan wel als we het Pieterpad weer terug gaan lopen naar Pieterburen.

Alle Pieterpad etappes tot nu toe:
Pieterburen – Winsum
Winsum – Groningen
Groningen – Zuidlaren
Zuidlaren – Rolde
Rolde – Schoonloo
Schoonloo – Sleen
Sleen – Coevorden
Coevorden – Hardenberg
Hardenberg – Ommen
Ommen – Hellendoorn
Hellendoorn – Holten
Holten – Laren

Pieterpad: Hellendoorn – Holten

De tweede wandeldag hadden we het mooiste licht, dat in combinatie met de nog niet helemaal uitgelopen bomen betoverende plaatjes gaf. Niet alle bomen haalden dat stadium trouwens, zie de stapel hieronder. Dat ruikt wel weer lekker.

De vervagende foto’s hieronder zijn ter nagedachtenis aan het Rijkswerkkamp Twilhaar. In de barakken van dit kamp verbleven eerst werkeloze mannen die voor de werkverschaffing moesten werken in de bossen op de Sallandse Heuvelrug. In de oorlog werden er door de bezetter ook Joodse mannen ondergebracht, die later via Westerbork werden gedeporteerd naar de vernietigingskampen in Oost-Europa.

De Jeneverbes (Juniperus communis) van dichtbij, ik zou er dorst van krijgen, ware het niet dat ik het opa stadium nog niet heb bereikt.

Niet alleen de heidevelden op de Sallandse Heuvelrug zijn mooi, deze Eiken mochten er ook zijn. Iets dat ik toch wel mis in grote delen van Nederland; oude bomen.

Tijdens deze etappe hadden we zo nu en dan het idee alleen op de wereld te zijn. Lange zandpaden, niemand in de buurt en geen huis of bedrijf te bekennen. Door die leegte kreeg ik even weer dat gevoel dat ik had op de moors van Dartmoor en Exmoor.

Alleen al daarom een heerlijke dag.