Op lesbezoek bij Maria Zeinstra

“Ik was achter bij haar in de klas gaan zitten naast een kwijlende tiener die zich geen raad wist, maar zij deed net of ze mijn aanwezigheid niet opmerkte. Ik had gevraagd of het goed was, en zij had gezegd: ‘Ik kan het niet verbieden, en misschien steek je nog wat op, het gaat over de dood’….

‘Meneer Mussert treft het’, zei ze, ‘bij zijn eerste les al meteen film.’ Gejoel…..

Toen verscheen een doodgraver in beeld. Niet dat ik er wist dat het er een was, maar zij zei het. Een doodgraver, een kever met de kleuren van een vuursalamander. Dat zei zij ook. Ik zag een adellijk dier, ebbenhout en diep oker. Het leek wel of hij blazoenen op zijn schilden had. Niks hij, zij. ‘Dit is het vrouwtje.”

Op de foto geen rat zoals in ‘het volgende verhaal‘, van Cees Nootenboom. Hier is een Vlaamse Gaai de aaskogel voor het vrouwtje van de Gewone Doodgraver (Nicrophorus vespilloides). Het lijkje schokte heen en weer door de graafactiviteiten van waarschijnlijk meerdere kevers.

Apart, overdag maak ik de foto en ’s avonds heeft een personage van één van mijn favoriete schrijvers het erover.

Gek Beestje!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Collega Henk-Jan stuurde mij een mailtje met als onderwerp; Gek Beestje!

Kijk, dat zijn mailtjes die ik graag ontvang. Zelfs al was de foto niet 100% scherp – het was inderdaad een héél gek beestje. Metallic rood lijfje met een glimmende gouden kop en voelsprieten, duidelijk een kever, die op een rond vliesje leek te zitten, waarschijnlijk de vleugels.

Het buitenaardse kevertje was volgens Henk-Jan (net terug van een half jaar onbetaald verlof) ergens in Zuid-oost Azië op zijn kleren geland en het wilde niet meer weg. Niemand wist wat het was.

Gelukkig wist mijn bioloog in de dop Marijke raad; ‘oh dat is een Tortoise Beetle’. Verdorie, dat ik daar zelf niet opkwam, ik vond ‘m al op een Schildpad lijken. Toch nog maar even op google gekeken, waar een paradijs aan soortgenoten staat, de ene nog mooier dan de ander. Echt even kijken!

Bastaardzandloopkever

Duidelijk een kever die zijn naam eer aan doet, de Bastaardzandloopkever (Cicindela hybrida). Hij liep me gisterenmiddag letterlijk voor de voeten in de duinen.

Ze jagen op andere bodeminsecten en hebben daarvoor enorme kaken, zie hierboven. Het lijken net slagtanden die langs elkaar scharnieren. Aan de onderkant was hij fel metallic groen, maar gezien die hapinstallatie aan de voorkant wilde mijn vrouw hem niet even op zijn ruggetje houden voor de foto.

En ik moest natuurlijk de camera bedienen.