Vechten om een appeltje voor de dorst

Vechtend om een half appeltje in de sneeuw, survival of the fittest in the garden. Een beetje omdat het zo verdomde koud was vandaag, met een gevoelstemperatuur van min elf. Maar vooral omdat deze Kramsvogel niet erg verdraagzaam is naar ander vliegend gepeupel. Zeker niet als het een Merel of Spreeuw is. Net zoals gisteren.

Resultaten tuinvogeltelling 2013

Vanochtend druk geweest met de tuinvogeltelling 2013. Alleen kwam ik er al vrij snel achter dat de resultaten uit mijn tuintje in Julianadorp niet al te serieus genomen moeten worden. Wij hadden namelijk een Kramsvogel (Turdus pilaris) op bezoek die gedurende de telling alle andere vogels op ruime afstand hield. Duidelijk een liefhebber van de neergelegde appeltjes. Hoewel, na verloop van tijd ontdekten we dat de agressie zich vooral op Merels richtte. Tortelduiven en een Heggemus riepen geen enkele reactie op bij deze koning in onze tuin. Maar elke Merel werd direct aangevallen.

Uiteindelijk kwamen we op het volgende lijstje uit na een half uur; Vlaamse Gaai, Tortelduif, Koolmees, Kramsvogel, Merel, Roodborstje, Koolmees.

Net te laat waren de Heggemus, Spreeuw en Pimpelmees.

Dit waren de aardigste plaatjes.

Mijn vogelmagneet

Als je naar deze foto’s kijkt dan is al snel duidelijk wat mijn vogelmagneet is. Je zou er appelig van gaan kijken.

De vogelmagneet staat in de voortuin en de kamer van onze huisnatuurfotograaf Tom kijkt er vanaf de eerste verdieping precies op uit. Lekker makkelijk fotograferen, je hoeft er niet uren voor in de kou te gaan liggen.

De score tot nu toe; van Merel (Turdus merula) via Kramsvogel (Turdus pilaris) naar Pestvogel (Bombycilla garrulus).

Over Koperwieken en Kramsvogels

Alleen al om de Koperwieken (Turdus iliacus) en de Kramsvogels (Turdus pilarus) ben ik gek op de winter. De liefde voor Koperwieken gaat zelfs zo ver dat ik er een schilderij van heb (Weenink) – ook daarop zitten ze heerlijk bol in de sneeuw.

Nu zie ik deze twee lijsters altijd gebroederlijk samen, dus toen ik de foto van Krampie op de schutting had geschoten besloot ik dat ik er pas een blogje van zou maken zodra zijn maatje Koperglans erbij kon.

Toen moest ik even weg, maar een uurtje later weer thuis bleek zoon Tom de ontbrekende schakel al gefotografeerd te hebben. Alleen was het hem nog niet opgevallen dat het een andere was dan die ik had gekiekt.

En dat alles gewoon in onze eigen tuin.