Het Bottenpaleis

De jaarlijkse Fossil Hunt kwam er dit jaar niet echt van, we hebben de fossielen ingeruild voor schelpen. Dat neemt niet weg dat de honger naar fossielen en botten gestild moest worden en na het Teylers museum en het  Natural History Museum was het tijd voor het Muséum national d’Histoire naturelle – Les galeries de Paléontologie et d’Anatomie comparée.

Daar is een werkelijk ongelooflijke hoeveelheid botten samengebracht, onder meer door een beroemdheid in de biologie als Jean-Baptiste de Lamarck.

Op de begane grond staan de skeletten van bijna ieder denkbaar dier dat op dit ogenblik op onze aardbol met een skelet rondloopt of zwemt. Hierboven een aantal menselijke foetussen die vreemd genoeg zijn neergezet als volwassenen.

Ook de walvisachtigen zijn ruim vertegenwoordigd.

Dit soort vitrines maakt duidelijk waar de toevoeging ‘Paléontologie et d’Anatomie comparée’ vandaan komt.

Op de tweede verdieping wordt het zelfs nog leuker; daar staan skeletten van uitgestorven dieren. Zoals mijn geliefde Dodo (jammer dat ik Boudewijn Büch er niet meer over kan horen praten, ik zie hem nog uit z’n dak gaan toen hij een botje kreeg van een Dodo, dat naderhand trouwens van een ander dier bleek te zijn), Dinosauriërs, een Reuzenluiaard, Mammoetachtigen en een Sabeltandtijger. De familie geniet ook, hoewel – ik mis er ééntje op deze foto.

Ah, hieronder het vermiste familielid. Overmand door al dat moois.

Of misschien hebben we toch iets te lang rondgeneusd.