Vogelen op Denis Island (13) – The perfect Seychelles beach

Deze baai is het favoriete plekje op Denis Island van mijn dochter Marijke. Niet alleen omdat het zo’n mooi plaatje is, maar ook omdat zij er behoorlijke vissen kan vangen, die vers gebakken heerlijk smaken. Een hengel is niet nodig zoals je ziet, een visdraad om een plastic flesje werkt ook, misschien een handige tip voor de dames en heren die meedoen aan expeditie Robinson? Bovendien kom je er als aankomend bioloog allerlei beestjes tegen die je graag een keertje in hun natuurlijke habitat wilt zien.

Want wat dacht je van de Horned Ghost Crab (Ocypode)? Die liep dan nog ‘gewoon’ op het strand, maar een heremietkreeft in de boom, da’s helemaal een aparte ervaring. En dan heb je nog de schelpjes, dat zijn zo van die dingen die we allebei maar moeilijk kunnen laten liggen.

Zwanenzang van een Bonte strandloper

Heerlijk weer voor een rondje over het strand. Als ik een foto maak van een groepje Bonte strandlopers (Calidris alpina) vliegen ze snel op. Behalve ééntje. Sterker nog, die komt naar me toe lopen. Wat voor mij lekker weer is voor een rondje over het strand is voor dit pluimpje veren iets te koud, vermoed ik. Het beestje heeft geen enkele energie meer, ik kan het zo oprapen.

We zetten de weg terug naar huis in, met het pluizenbolletje in mijn handen. Vandaar willen we naar de vogelopvang. Ze kijkt me schrander aan en houdt zich stil. Ze probeert zich niet vrij te worstelen en pikt niet. Ik heb het idee dat ze wat op temperatuur komt.

Maar het mag niet baten – nog voordat we thuis zijn geeft ze het op en laat haar kopje hangen.

Haaientanden zoeken in Zeeland

Haaientanden zoeken in Zeeland, dat is nog eens een leuke manier om een paar dagen lekker uit te waaien. Ramidochter kwam vandaag thuis met een indrukwekkende oogst, een paar honderd fossiele haaientanden. Gevonden in de omgeving van Cadzand, Knokke en ’t Zwin. Gezocht zodra het eb werd.

Deze selectie laat zien dat het allerlei verschillende haaien betreft en zowel het boven- als ondergebit. De allergrootste zou wel eens van een Megalodon kunnen zijn, wiens tanden overigens nog véél groter kunnen worden.

De grote lol voor Ramidochter was vooral dat zij achter andere zoekers aan lopend toch nog steeds haaientanden kon oprapen. Haar tip; zeer langzaam lopen en goed kijken.

Meer fossielen…

Gevangen in de zon

Gevangen in de zon, de mooiste foto was vanavond van zoon Tom. Eigenlijk gingen we voor de maan, want die zou groter dan ooit zijn. Maar we stonden aan de verkeerde kant van de duinen,  slim!

Op de terugweg kwamen we hem alsnog tegen, nog mooier en groter dan tijdens de maansverduistering.

Wat is het toch mooi, in Julianadorp aan Zee.

De bijzondere ogen van de Kwalvlo

Kijk eerst eens naar mijn prachtige groene ogen, voordat je weer bah roept of zoiets! 

Wat kijkt ze schattig in de lens, toch? Het is een Kwalvlo (Hyperia galba), net gevonden op het strand – haar gastheer de kwal was gevlogen. Het is een meisje, dat kun je zien aan de kleine antennetjes.

Normaal is ze op reis over de woelige baren in haar kwal en eet ze lekker mee van kwallen-maaltijden en kwallen-eitjes. 

Zoals je ziet is het een minuscuul beestje, maar schijnbaar toch lekker genoeg om moeite voor te doen; als je een vogel een kwal stuk ziet pikken dan zou dat wel eens voor deze kleine met de grote groene ogen kunnen zijn.

Zeeëgel skeletjes

Niets sorteert beter dan de zee. Als er iets aanspoelt dan is het nooit alleen, het komt altijd in grotere hoeveelheden. Allerlei schelpen, sepia’s, kwallen, noem maar op.  Vandaag waren de Zeeëgels aan de beurt; hun skeletjes lagen overal.

Er was één uitzondering op de regel; een levend platvisje lag ineens nog spartelend voor me op het strand, met de beide oogjes naar beneden. Misschien net te zwaar geweest voor een meeuw. Snel weer in zee losgelaten. Het beestje zwom niet weg, maar groef zich direct al golvend het zand in. Nog even zag ik de bolle oogjes naar mij kijken, toen was hij weg.

Dat was leuk om te zien, dus snel het beestje opgegraven voor de herhaling. Nog een keertje naar de verdwijntruuk gekeken. En daarna tevreden en met natte broekspijpen weer naar huis.

Paraffine op het strand

Een viezerik heeft waarschijnlijk het ruim van zijn schip schoongemaakt, met als gevolg dat de stranden vervuild zijn met allemaal klodders paraffine. In totaal zou zo’n 25 kuub het water in zijn gegaan. Gisteren ben ik op de stranden tussen Julianadorp en Den Helder geweest. De hoeveelheden witte klodders nemen toe naarmate je noordelijker komt, is mijn indruk. 

Het spul is zacht maar niet vloeibaar en volgens Rijkswaterstaat ongevaarlijk, hoewel ik ook iemand op de radio hoorde die zich wel zorgen maakte voor de effecten op vogels, als ze het spul eten. De kans dat ze er met hun veren aan vast kleven lijkt me niet zo groot.

Het wordt verwijderd van het strand, er ligt niet zoveel dat je vandaag niet naar het strand kunt;  neem wel een flink lontje mee om te genieten van je grootste waxinelichtje ooit.

Huisduinen vandaag

Ramirezi spoort niet