Uitgerekte Ransuil op Texel

Misschien valt het jullie ook op; het lijkt alsof de foto van deze Ransuil (Asio otus) een beetje is uitgerekt in verticale richting. Als je het niet ziet moet je even kijken naar de tweede foto, waarop het iets duidelijker is. Eerst dacht ik dat het kwam door die prachtige oren, maar dat was het niet. Ransuilen nemen bij verstoring een langgerekte houding aan, met dichte ogen. Er staat een plaatje van in mijn vogelgids en dan ziet hij er echt héél chagrijnig uit. Dankzij de in dit geval open gehouden ogen valt dat nu nog mee, maar helemaal gelukkig om op de foto te gaan was hij duidelijk niet.

Deze is door Colin gefotografeerd op Texel. Dat kan ik me prima voorstellen, want Ransuilen vangen soms door het licht verblinde zangvogeltjes bij vuurtorens, lees ik in dezelfde vogelgids.

Trouwens, door de liefde verblinde stelletjes kunnen tegenwoordig ook trouwen op die vuurtoren.

Zeekoeten onder de olie op Texel

Vogels onder de olie, wie kent die verschrikkelijke beelden niet? Vaak volledig onder de stookolie als gevolg van lekgeslagen olietankers, maar waar we vaak minder bij stilstaan is de hoeveelheid vogels die als gevolg van (on)bewuste lozingen door zeeschepen besmeurd raken.

De Zeekoet (Uria aalge) heeft de twijfelachtige eer om als graadmeter gebruikt te worden voor de olievervuiling in de Noordzee. Immers, als je veel op zee zwemt dan heb je ook een grote kans om stookolie tegen te komen. De afgelopen jaren is de vervuiling flink afgenomen door intensieve controle. Toch kwam team Ramirezi de afgelopen weken op Texel helaas nog wat slachtoffertjes tegen. Hopelijk heeft de reddingsactie van Colin voor ééntje het verschil gemaakt.

Torenvalk op Texel

Op de terugweg van school naar huis zit er bijna altijd een Torenvalkje (Falco Tinnunculus) op me te wachten, op de lantaarnpaal pal naast het fietspad. Iedere dag weer probeer ik door langzaam te rijden te voorkomen dat hij opvliegt, maar ondanks de veilige hoogte waarop het beestje zit is dat nog nooit gelukt. Ook de geruststellende geluidjes die ik maak hebben geen effect, altijd kiest hij voor het veilige luchtruim.

Eenmaal in de lucht wordt verder geen tijd verknoeid; 20 meter verder mag ik het kleine rovertje nogmaals bewonderen, biddend boven een pluk gras.

De foto is van Colin en Marijke, die op dit moment op vogeleiland Texel zitten en blijkbaar minder gevaarlijk overkomen.

Rotganzen – geluiden in de mist

Vandaag was er iets bijzonders aan de hand; windkracht 1 op Texel. Wanneer maak je dat nu mee? Mooie kans om te genieten van het karakteristieke  rott-rott van de Rotganzen. Maar dat was niet het enige; door het gebrek aan wind hing er de hele dag een lichte mist boven het water. Daardoor was de overgang tussen de zee en de lucht volledig verdwenen. De vogels leken te zwemmen in een oneindig wit/blauw licht, prachtig. Het filmpje is vooral bedoeld voor het geluid – maar aan het einde is ook nog een special te zien; Rotganzen op de dijk, gefilmd met de bikeCam.