Worm in worm

Een kijkje nemen in het hart van een worm is op zich misschien niet zo spannend. Het was ook nog eens een dode worm, dus beweging was er ook al niet te zien.

Hoewel; er bewoog wel degelijk iets, merkte mijn dochter vandaag tijdens haar biologie practicum. Er bleek een parasitair wormpje te leven in het hart van de dode worm.

Zoiets verwacht je niet, dus ja, ze heeft even gegild.

’s Nachts een inbreker op de bank

In de nacht van zaterdag op zondag maakte mijn vrouw me om een uur of drie wakker. “Ik hoor mannen praten beneden”, fluisterde ze angstig in mijn oor. Dat leek mij niet zo’n probleem, waarschijnlijk Ramizoon die nog even de net genoten avond stappen evalueerde met een vriend. Maar die mogelijkheid hielp mijn vrouw snel uit de wereld; Ramizoon was een uur eerder al thuis gekomen.

Nu kreeg ik het toch ook warm. Vorig jaar was er nog ingebroken bij de buren, zouden wij nu aan de beurt zijn? Ik haalde mijn inbreker-verwijder-apparaat onder het bed vandaan. Illegaal, langwerpig en zwaar.

Stil sloop ik de trap af. Ook ik hoorde nu duidelijk mannen die rustig aan het babbelen waren. Vanonder de deur zag ik blauw licht schijnen, waarschijnlijk een zaklantaarn. Of stond gewoon de televisie nog aan? Mijn hart ging tekeer als een hakkend gabbertje op XTC. Na een laatste diepe ademhaling en lichamelijk helemaal klaar voor het grote gevecht kwakte ik de kamerdeur open.

De televisie stond inderdaad aan, er was een talkshow aan de gang. Op de leuning van de bank zat, naast een grote zak chips, het beestje dat je hierboven ziet op de foto. Het zat lekker te knabbelen aan de chips, ondertussen naar de televisie kijkend. Het beestje schrok niet echt van mijn dappere binnenkomst. Het bleef gewoon zitten. Als een boze kat blies het in mijn richting. Het zette grote dreigende ogen op en ik zag een bek vol kleine scherpe tandjes.

Zo’n beestje had ik nog nooit gezien, ik riep naar boven dat mijn vrouw snel moest komen met een emmer. Vangen en fotograferen was mijn idee. Leuk voor op het blog. Het beestje dacht er anders over. Het bleef gewoon zitten, terwijl ik langzaam dichterbij kwam, maar op een meter of twee afstand begon het ineens luid te gillen. Het was oorverdovend en de toon ging als een op hol geslagen sirene steeds hoger. Enkele seconcen later ontstak het diertje in een felle vlam en nog geen tien seconden later was er niets van over.

De emmer kon ik alleen nog gebruiken om het bankstel te blussen.

(dit was de orginele versie op het vkblog…)

Mijn vogelmagneet

Als je naar deze foto’s kijkt dan is al snel duidelijk wat mijn vogelmagneet is. Je zou er appelig van gaan kijken.

De vogelmagneet staat in de voortuin en de kamer van onze huisnatuurfotograaf Tom kijkt er vanaf de eerste verdieping precies op uit. Lekker makkelijk fotograferen, je hoeft er niet uren voor in de kou te gaan liggen.

De score tot nu toe; van Merel (Turdus merula) via Kramsvogel (Turdus pilaris) naar Pestvogel (Bombycilla garrulus).

Walvisogen

Je gelooft je ogen niet, maar echt, je ziet het goed.

Dit zijn walvisogen, door een walvisvaarder ooit over een peertje getrokken om ze goed in vorm te houden. Denk ik. Gezien in het Natuurhistorisch Museum te Rotterdam.

Gelukkig kwam ik ook nog wat levendiger oogjes tegen, zie de meeuw hieronder – met uitzicht op de koopgoot.

De knappe koppen van mijn collega’s

Kijk, dit zijn mijn collega’s. Nou ja, een selectie dan. Alleen de mooisten hebben het gehaald, we moeten streng zijn. Je snapt het al, gisteravond hadden we een feestje op school; Fright Night. De docenten hadden er flink werk van gemaakt, meer zelfs dan menige leerling. Pubers vinden eng op school komen misschien wat eng.

Het hoogtepunt van de avond was een optreden van een aantal jonge collega’s, dat je hieronder kunt bekijken.

Straks hebben we misschien wel docenten van 67, dan hoef je je niet eens meer te verkleden om Thriller te dansen.

Afscheid kindercast Ciske de Rat

Na twee jaar en meer dan een miljoen bezoekers, is het einde van de musical Ciske de Rat nu toch echt aangebroken. Alle kinderen die ooit in deze musical hebben gestaan, zo’n 250, werden nog één keertje opgetrommeld voor een afscheidsfuif in het Circustheater. Dat optrommelen klinkt misschien wat te onvriendelijk, want Stage vergeet de kindercast nooit – er worden altijd leuke dingen georganiseerd; mijn complimenten.

Voor onze Tom was het al weer een tijdje geleden dat hij op de planken stond; dus het was erg leuk om te zien hoe iedereen uit zijn groep was veranderd. Van kleine opdondertjes naar pubers, ze staken een behoorlijk eind boven de huidige kinderen uit.

Het feest begon met een speech van Erwin van Lambaart, gevolgd door een verrassingsfilm. En er werd er met de kinderen gezongen, zonder voorbereiding toch nog goed voor kippenvel, zie de video.

Na een volledig op de kinderen afgestemde maaltijd van pannenkoeken, wafels en een dip uit de chocoladefontijn mochten we voor de laatste keer de voorstelling zien. Die was mooi, maar uiteraard minder spannend dan in de tijd dat Tom er zelf tussen stond.

Als slot nog de groepsfoto; dat viel nog niet mee – hierbij een plaatje van die dappere fotograaf op zijn gammele trapje.

---

Auditie voor de musical Ciske
Auditie voor de musical Ciske; het vervolg
Krijg toch allemaal de kolere
De musical Ciske de Rat – het avontuur gaat door !
Ciske krijgt een bruine, blonde, rode Jantje
Ciske de musical; van Try-out naar première
Black Tie – dat heb ik weer
Wereldpremière Ciske de musical – van rode loper tot Koningin
Het leven van een artiest (en zijn chauffeur)
Mijn kind achter plexiglas
Opfrisrepetities kindercast Amsterdam Ciske de Rat
Het doek valt; de laatste keer in Ciske de Rat
Ciske de musical – bbq

Linde in het donker