Stegosaurus evolutie

We gaan de evolutie bekijken van de Stegosaurus of Dakhagedis, wie kent hem niet ? Zoals je hierboven ziet was het dier in 1991 al duidelijk herkenbaar aan de om en om geplaatste benige platen op zijn rug. Die dingen dienden mogelijk voor de warmteregulering, seksueel vertoon of om mee te dreigen. Zijn houding is echter onjuist; de poten staan net zoals bij een krokodil aan de zijkant van het lichaam. Ook de staart houdt deze Stegosaurus te laag. De kleuren zijn levendig maar wat onwaarschijnlijk.

In 1993 verscheen deze Stegosaurus van Schleich, gerealiseerd in samenwerking met het museum van de natuurgeschiedenis van de Humboldt universiteit te Berlijn. De poten staan nu onder het lichaam en je kunt goed zien dat de voorpoten korter zijn dan de achterpoten. De staart wordt omhoog gehouden. De dakplaten zijn aan de kleine kant en qua uitvoering is dit model ronduit flut; saaie kleuren en weinig detail.

In 1996 bereikt de evolutie van de Dakhagedis een hoogtepunt met het nieuwe model van Schleich, waarschijnlijk waren ze zelf ook niet tevreden. De dakplaten zijn vergroot en er is veel meer detail zichtbaar.

Er zijn afdrukken gevonden van de huid van dinosauriërs en het nieuwste model (bovenaan) komt denk ik goed in de buurt. Naar de werkelijke kleuren van de beesten zullen we altijd moeten blijven gissen.

De kop uit 1991 (rechtsonder) laat een vriendelijk lachende hagedis zien, terwijl de kop uit 1993 (linksonder) eigenlijk helemaal nergens op lijkt. Het model uit 1996 (boven) laat voor het eerst zien dat de Stegosaurus een soort snavel had. Mogelijk werd het voedsel vermalen met behulp van maagstenen.

Met vriendelijke groeten van uw plastic paleontoloog.

Schedels van mensachtigen

(A) Pan troglodytes, moderne chimpansee
(B) Australopithecus africanus, 2.6 miljoen jaar oud
(C) Australopithecus africanus, 2.5 miljoen jaar oud
(D) Homo habilis, 1.9 miljoen jaar oud
(E) Homo habilis, 1.8 miljoen jaar oud
(F) Homo rudolfensis, 1.8 miljoen jaar oud
(G) Homo erectus, 1.75 miljoen jaar oud
(H) Homo ergaster 1.75 miljoen jaar oud
(I) Homo heidelbergensis, “Rhodesia man”, 300,000 – 125,000 jaar oud
(J) Homo sapiens neanderthalensis, La Ferrassie, 70,000 jaar oud
(K) Homo sapiens neanderthalensis, La Chappelle-aux-Saints, 60,000 jaar oud
(L) Homo sapiens neanderthalensis, Le Moustier, 45,000 jaar oud
(M) Homo sapiens sapiens, Cro-Magnon I, 30,000 jaar oud
(N) Homo sapiens sapiens, moderne mens

Een paar weken terug had ik een leuk programmaatje gedownload waarmee je bewegende GIF-plaatjes kon maken. Dat is jullie vast niet ontgaan. Nu ben ik nogal gek van evolutie en fossielen, dus het leek me leuk iets bewegends te maken met menselijke schedels, van oud naar modern. Al snel vond ik een plaatje op anthropology.net waar ik de schedels uit kon gebruiken.

Nu is niets zo veranderlijk als de menselijke evolutie. Door het onvolledige fossielenbestand worden er steeds weer nieuwe voorouders gevonden. Zo is nu in een grot in Noord-Spanje, de Sima del Elefante, een kaakfragment gevonden van de Homo antecessor. Een menssoort die leefde tussen 1,2 miljoen jaar en 800 duizend jaar geleden en net zoals de Homo erectus afkomstig is uit Afrika.

Alleen; mijn schedelplaatje was al af en de proeftijd van het programmaatje verlopen.

Dus de Homo antecessor heeft pech.

Mijn moeder in de klas

Draai ik op mijn gemak een lesje met mijn lievelingsklasje, komt de conciërge binnen. “Je moeder komt zo bij je langs.”

Tijdens een uitleg missen ze de helft, mijn leerlingen, maar nu zien ze alles; “Meneer, waarom ziet u ineens zo rood ?”
“Mijn moeder komt zo langs.”
“Hier in de klas ? Waarom dat dan ?”
“Geen idee, we zien wel.”

Een half uurtje later komt Toos de Verhuisdoos binnenstappen; piepklein vrouwtje van 72 jaar, met een grote blonde suikerspin op haar hoofd; “Oh, wat een leuk klasje is dit.” Voor het gemak begint ze direct allerlei vragen van de leerlingen te beantwoorden, die uiteraard even mijn jeugd willen doornemen. Nog even en ze neemt de les over.

Het bleek dat ze mijn handtekening met spoed nodig had, paperassen voor een komende verhuizing. Ze heet niet voor niks verhuisdoos van achteren.

Als ze weg is doet de klas nog wat lacherig, die hadden natuurlijk nooit gedacht dat ik ook een moeder zou hebben.

In de gang word ik nog door andere leerlingen aangesproken.
De docent beeldende vorming zou hebben geflirt met mijn moeder.

Zebraman

Toen ik hem zag zitten moest ik direct denken aan la Révolte de Mannequins zoals die onlangs in Maastricht te zien is geweest. Niet dat ik dat ter plaatse gezien heb, maar wij bloggers zijn elkaars ogen en oren. In dit geval waren het de ogen van Anna die voor me keken, met een beetje hulp van haar fototoestel en het volkskrantblog.

Deze Zebraman zat in de hal van Triade in Den Helder, waar ik mijn dochter van schilderles moest halen.

Samen met zijn wat bleke vriendin.

Noortje speelt op de piano

Music: Final fantasy
Piano: Yamaha
Artist: Noortje

QR-code Ramirezi

Je hebt een hypermodern mobieltje met internet er op.
Maar ook een probleem.

Je wordt namelijk nogal moe van het steeds maar opnieuw intikken van:
 
http://ramirezi.volkskrantblog.nl

Je hebt geluk, want dit blog wordt nu nóg gebruiksvriendelijker, dankzij de QR-code.

Richt je mobieltje met QR-reader op het bovenstaande plaatje en maak een foto.
Vervolgens surft je mobieltje geheel automatisch naar deze blog.

Alleen was je daar natuurlijk al.

Veelkleurige vogel

De nieuwe Pieterpad strategie

Zoals jullie misschien nog wel weten zijn we vorig jaar begonnen met het Pieterpad. De komende mei-vakantie willen we weer een stukje verder komen. Nu waren we per persoon licht bepakt, want we hadden alle vijf (pa, ma, drie kids) een rugzakje voor de boterhammen en een paar flesjes drinken. Maar ook een klein beetje gewicht op je schouders voel je na verloop van tijd toch; helemaal niets dragen is natuurlijk nóg beter.

Gelukkig is de oudste Rami-zoon behoorlijk sportief; regelmatig te vinden in de dojo, en in de zomer een echte skimmer en surfdude. Dus had ik bedacht dat hij als training best wel de spullen van iedereen kon gaan dragen, dan ontlast hij ons en heeft direct een mooie training.

Hierboven zie je zijn nieuwe rugzakje.

Zeven maal Gavroche voor Les Misérables

Hoe het is met onze huisartiest ? Nou; super !

De afgelopen weken heeft zoon Tom heel wat dagen doorgebracht in Amsterdam; druk repeteren voor Les Misérables. Niet alleen zaterdagen en zondagen, ook schooldagen willen er wel eens bij in schieten. Maar niet voor niets; ondertussen is door de regisseur besloten dat Tom een volwaardige Gavroche is; hij gaat dus ‘gewoon’ optreden.

Deze week is de cast verhuisd van Amsterdam naar Hoorn; daar wordt nu gerepeteerd met het echte decor, dat volgens Tom fantastisch is. Er staan enorm hoge barricaden op een draaischijf, zodat het geheel rond kan draaien. Ze moeten op en af die draaiende schijf kunnen springen zonder onderuit te gaan. De Gavroches moeten dus niet alleen kunnen zingen en acteren maar ook nog klimmen en springen. Het bewijs is geleverd; in musicals moet je van alle markten thuis zijn. Tom zelf was trouwens vooral vol van het feit dat hij met een geweer mocht schieten. Eerst kruit er in, dan de kogel, aanstampen…

Vandaag gingen ze samen op de foto voor het programma boekje. Omdat ik er al was even netjes aan de fotograaf gevraagd of ik misschien ook een fotootje mocht schieten; geen probleem !

Zie hier het resultaat; met van links naar rechts; Max, Enzo, Bram, Vinnie, Wytze, Tom en Rick.

Op 1 april is de eerste try-out in Hoorn.

Je begrijpt; niet alleen Tom vindt dat spannend.

Geldbaby

Mike is zelf ook meegekomen naar het tien-minuten gesprek.
Zijn ouders willen wel eens weten hoe het er nu met hem voor staat op school. 

“Mike kan het wel, maar laat het niet altijd zien. Met wat meer inzet zou er voor een paar vakken meer in zitten”, begin ik.
Aan de schuldbewuste blik van Mike is te zien dat het raak is.
“En een hoger diploma is straks een betere baan; kun je leukere dingen gaan doen met je vrouw en met je kinderen.”

Dat zet Mike aan het denken; “Ik wil helemaal geen kinderen, maar euh…. Je krijgt voor kinderen toch kinderbijslag ?”
“Ja ?”
“Nou, dan wil ik ze wel.”

Samen met zijn ouders leg ik hem uit dat kinderen meer kosten dan dat de kinderbijslag opbrengt. Dat doet hem rap van gedachten veranderen; “Nou, dan hoef ik ze niet, als ik mag kiezen tussen een grote bak rijden en een kind, dan kies ik mooi die grote bak.”

We babbelen nog even verder en tien minuten zijn bij mij altijd zo om.
Tijd om af te sluiten dus; “oké Mike, dus als je goed je best doet dan hoeft je vrouw niet zoveel kinderen te krijgen om die grote bak van je te betalen.”
 
Mike snapt het helemaal.