Aardmuis, niet voor de poes

De buurvrouw aan de lijn, haar poes heeft een donker muisje gevangen, een héél ander beestje dan waarmee de katten normaal binnen komen. Of ik even wil komen kijken en helpen bij het zoeken naar een goed plekje om hem terug te zetten. Hij of zij mankeert namelijk verder niets en heeft om dat te bewijzen zojuist een flink stuk krentenbol soldaat gemaakt.

Het is een prachtig beestje, met een opvallend kort staartje, een beetje ruige donkere pels aan de bovenkant, met een lichtere buikzijde. In tegenstelling tot de Veldmuis heeft deze haren in zijn oren.

Zelf had ik ook nog nooit een Aardmuis (Microtus agrestis) in levende lijve gezien, ook op waarneming.nl zie ik maar enkele waarnemingen in onze regio. Hetgeen in onze tuin trouwens ruim wordt gecompenseerd met een flinke hoeveelheid Huismuizen en  Soepmuizen.

alle zoogdieren

Oogkleuren van de Uil

Als je iets leest over uilenogen dan gaat het al snel over hun enorme lichtgevoeligheid. Maar vandaag werden mijn ogen pas echt geopend, door een opmerking van de Valkenier die bij ons op school een demonstratie gaf. Iedere uil die hij had laten zien had een andere oogkleur, met de Oehoe (Bubo bubo) als allermooiste. Voor de grap heb ik even gekeken of er puur op de kleur van de iris te determineren valt, maar dat is dus iets teveel gevraagd.

Bosuil – zwart

Dwerguil – geel

Kerkuil – zwart

Oehoe – fel oranjerood

Ransuil – oranje

Ruigpootuil – geel

Sneeuwuil – geel

Sperweruil – geel

Steenuil – geel

Velduil – geel

Zilvervisje, Papiervisje of Ovenvisje in ‘Tussen Kunst en Kitsch’?

Afgelopen week zag ik een aflevering van ‘Tussen Kunst en Kitsch’, waarbij een keurige mevrouw trots haar antieke voorwerpen uit een kartonnen doos tilde. Daarbij zag ik duidelijk een Zilvervisje, Papiervisje of Ovenvisje wegrennen. Altijd geinig om te zien dat ik niet de enige ben met dat probleem.

Maar welke was het nu precies? Dat is niet zo heel moeilijk. De Zilvervisjes komen vooral voor in vochtige ruimten, denk aan het toilet, de douche of de kelder. Ze hebben drie staarten of achtersprieten die niet opvallend lang zijn. De Ovenvisjes komen veel minder voor in woningen, maar vooral in bakkerijen of op warme plekken. Ze houden het meeste van temperaturen rond de 37 graden. Hun achtersprieten zijn wel lang.

Tot slot zijn er nog de Papiervisjes of Boekenvisjes. Deze hebben ook hele lange achtersprieten, maar komen veel meer voor in woningen, want zij houden van een warme en droge omgeving. Overeenkomstig hun bijnaam houden ze van boeken, maar ook behang of karton vinden ze smakelijk. Conclusie – het zal wel een Papiervisje zijn geweest, net zoals het exemplaar op de foto’s – in een glas van Ikea gevangen omdat hij bij mij aan het plafond hing. Dat moet wel uit protest zijn omdat ik sinds kort geen behang meer heb in mijn woning. Verwijderd voordat ze het helemaal op hadden.

Rups van de Kleine Nachtpauwoog

De rups van de Kleine Nachtpauwoog (Saturnia pavonia) is als jonkie zwart met oranje. De oudere rups is groen met zwarte banden, behaarde witte stippen en zwart omrande oranje vlekjes. Je moet er maar op komen.

Na de rui stranden de veren

Jullie kennen vast nog wel de uitdrukking; ‘met Lego kun je alles maken’. Dat zal best, maar vlak keratine ook niet uit. Om wat voorbeelden te noemen; haren, nagels, hoorns en de (veel ingewikkelder) vogelveren. Van dat laatste voorbeeld lagen er nogal wat op het strand als gevolg van de rui en uiteraard kon ik het niet laten; even een boeketje samenstellen.

Eenmaal thuis had ik weer dat vreemde gevoel dat mijn kinderen maar niet snappen. Ik wil er altijd namen bij hebben.  Als je goed luistert dan kun je ze het misschien wel horen roepen; "Wat maakt dat nu uit, een slak is een slak. Moeiteloos verwisselbaar met "een libelle is een libelle" of "een veer is een veer." Het helpt natuurlijk niets; ik wil gewoon weten welke vogel bij welke veer hoort.

In eerste instantie dacht ik een boeketje te hebben samengesteld van één vogel, want de kleuren beperkten zich tot zwart en wit. Tot mijn verrassing bleken het er veel meer te zijn. Dankzij het boekje Vogelsporen kwam ik hand- en armpennen tegen van de Drieteenmeeuw (Rissa tridactyla), de Grote Mantelmeeuw (Larus marinus) en de Zilvermeeuw (Larus argentatus) (boven). En staartveren van de Wulp (Numenius arquata) en mogelijk Tureluur (Tringa totanus) (onder).

Weer een hobby d’r bij.