Familieportret Ringstaartmaki’s

Hebben jullie thuis al een familieportret hangen? Deze Ringstaartmaki’s zag ik een paar weken terug in Hoenderdaell en je ziet alle elementen terug. Leuke opstelling verzonnen, jong en oud aanwezig, mooi licht, mooi plekje. Alleen jammer dat de aandacht in eerste instantie niet zo naar de fotograaf uitging. Maar het zijn halfapen, dus ze leren snel.

Vrouwelijke Paardenbijter hangend aan een Braam

Pieterpad: Sittard – Strabeek

Hierboven zie je de kapel van de heilige Rosa, vlak na de start van de Pieterpad etappe Sittard – Strabeek. Die kapel staat er al sinds 1675 en is uit dankbaarheid voor haar gebouwd. Enige tijd daarvoor had zij namelijk een dysenterie-epidemie in Sittard laten verdwijnen, nadat de bevolking tot haar had gebeden. Heilige Rosa was bijzonder, haar gezicht zou op wonderbaarlijke wijze de vorm van een roos hebben aangenomen en ze leefde op slechts 5 meloenpitten per dag. Geloof het of niet, in ieder geval is het een mooi verhaal.

Vlak voor we bij Rosa op de Kollenberg langsliepen stopte een auto bij ons en daar kwam een Belgische meneer uit om ons te waarschuwen; we zouden zo het open veld in lopen en er was gevaarlijk weer op komst. Wij dachten het net te kunnen halen tot na het open veld en dat was gelukkig ook zo, maar het laatste stukje was best nog spannend. Of het kwam door dat slechte weer weet ik niet, maar behalve een veel te groot houten exemplaar hebben we helaas geen Korenwolven gezien. Een dikke Wijngaardslak die de Berezina overstak maakte dat gelukkig weer helemaal goed.

Wat verder liepen we door het gebied waar de boze moeders succesvol hebben gestreden tegen de uitbreiding van vliegveld Beek. Nog bedankt voor het bewaken van de rust in deze prachtige omgeving, dames.

 

Vogelen op Denis Island (13) – The perfect Seychelles beach

Deze baai is het favoriete plekje op Denis Island van mijn dochter Marijke. Niet alleen omdat het zo’n mooi plaatje is, maar ook omdat zij er behoorlijke vissen kan vangen, die vers gebakken heerlijk smaken. Een hengel is niet nodig zoals je ziet, een visdraad om een plastic flesje werkt ook, misschien een handige tip voor de dames en heren die meedoen aan expeditie Robinson? Bovendien kom je er als aankomend bioloog allerlei beestjes tegen die je graag een keertje in hun natuurlijke habitat wilt zien.

Want wat dacht je van de Horned Ghost Crab (Ocypode)? Die liep dan nog ‘gewoon’ op het strand, maar een heremietkreeft in de boom, da’s helemaal een aparte ervaring. En dan heb je nog de schelpjes, dat zijn zo van die dingen die we allebei maar moeilijk kunnen laten liggen.

Wijngaardslak trekt de Berezina over

Dankzij een regenbui was de holle weg waar we vorige week over liepen al snel veranderd in een stroompje. Dat is ook precies de bedoeling van zo’n Limburgse grubbe. Het was net weer droog toen we deze dappere rechtsgewonden Wijngaardslak  (Helix pomatia) de oversteek zagen wagen. Je ziet het niet op de foto, maar dat ging bepaald niet met een slakkengang. Op schaal gezien is het voor zo’n forse slak geen stroompje maar een flinke rivier. En aangezien ik met mijn gedachten nog helemaal in het boek van Alan Forrest zat dat ik aan het lezen was, werd dat al snel de Berezina. Vandaar dat we de slak Napoleon hebben gedoopt.

klik hier voor de foto’s op groot formaat

Ramirezi Storm Chaser

Op 27 juli liepen we Sittard uit richting Spaubeek. Vlak voordat we het open veld in gingen stopte een Belgische meneer zijn auto en sprak ons aan: “Niet dat het mijn zaken zijn, maar er komt over een half uur erg slecht weer aan en u loopt over enkele ogenblikken een heel stuk in open veld.” We bedankten hem hartelijk voor zijn bezorgdheid, maar we hadden er rekening mee gehouden – over een half uur zouden we in een restaurantje een lekker bakkie koffie zitten te leuten terwijl de bui overtrok.

De foto’s zijn genomen vlak voordat we daar aankwamen, er kwam met hoge snelheid een soort van opengesperde muil van wolken op ons af. Ik schoot de plaatjes terwijl mijn vrouw stond te stressen dat ik door moest lopen, de eerste druppels begonnen te vallen. Maar je bent een storm chaser of je bent het niet. We waren uiteindelijk net voor de bui bij het restaurantje; gesloten. De wind was nu ook behoorlijk toegenomen. Gelukkig konden we uitwijken naar een tankstation aan de overkant, waar we anderhalf uur het onweer hebben laten overtrekken, samen met een groep motorrijders en enkele andere Pieterpad lopers.