Familieportret Ringstaartmaki’s

Hebben jullie thuis al een familieportret hangen? Deze Ringstaartmaki’s zag ik een paar weken terug in Hoenderdaell en je ziet alle elementen terug. Leuke opstelling verzonnen, jong en oud aanwezig, mooi licht, mooi plekje. Alleen jammer dat de aandacht in eerste instantie niet zo naar de fotograaf uitging. Maar het zijn halfapen, dus ze leren snel.

Wilgenhoutrups eet zichzelf op

De Wilgenhoutrups (Cossus cossus) is met een centimeter of tien één van de grootste houtborende insecten in ons land. De rups wordt meerdere jaren oud, terwijl de vlinder slechts een maand leeft. In die maand wordt niet gegeten, want de ‘buik’ zit nog vol van alles wat de rups naar binnen heeft gewerkt.

Dat de rups die taak serieus neemt zag ik een paar weken terug op een fietspad. Het achterlijf lek en dus ten dode opgeschreven, waarschijnlijk omdat er een fiets overheen was gereden. Toch was het beestje nog druk bezig met zijn maaltijd en zoals je ziet kwam die uit zijn eigen lichaam. Ingewanden wil ik het niet noemen, die vlaflip. Maar het smaakte in ieder geval prima.

Bruine Vuurvlinder

Soms moet je goed kijken welke vlinder je nu weer geschoten hebt. Vergelijk deze Bruine Vuurvlinder (Lycaena tityrus) maar eens met het Icarus Blauwtje, de Kleine Vuurvlinder en het Boomblauwtje. 

Berkenspanner of Peper-en-zoutvlinder

Geloof nooit je biologiedocent, met zijn mooie verhalen over de Berkenspanner (Biston betularia). Die zouden dankzij evolutie donkerder van kleur zijn geworden in gebieden waar de ondergrond zwarter werd door de industriële revolutie. Een kwestie van minder opvallen en dus minder opgegeten worden.

Uiteindelijk bleek het toch iets anders in elkaar te zitten. Ook dit exemplaar hield zich niet aan de camouflage etiquette en ging ondanks zijn donkere tinten steeds op dezelfde witte ondergrond zitten.

Orchis soorten in het Zwanenwater

Bijenorchis

Bijenorchis

Moeraswespenorchis

Moeraswespenorchis

Rietorchis

Welriekende Nachtorchis

Versleten Platbuik

Lang een bliksemsnelle en trotse jager, nu afgetakeld en versleten, een volwassen mannetje van de Platbuik (Libellula depressa). Alleen de mannen hebben een blauw lichaam en zelfs dat is bij dit exemplaar bijna helemaal afgesleten. De forse grootte samen met de bij deze soort karakteristieke bruine vleugelbasis maakt het een geheel een behoorlijk solide en stoere indruk.

Platbuik libelle op vol formaat

Alle libellen

Verschijningsvormen van het Landkaartje

Het Landkaartje (Araschnia levana) heeft verschillende verschijningsvormen. De lentegeneratie van mei heeft oranje vleugels met zwarte vlekken en lijkt dus wat op een Parelmoervlinder. Zie de foto gemaakt door dochter Marijke helemaal onderaan.

De zomergeneratie van juli/augustus is zwart, met een oranje- en een witte band (het lijkt wel judo) voor de heren, zie de vierde foto. Bij het vrouwtje is die oranje band dubbel, zie foto vijf. Het echte mooie van deze kleine fladderaar is de onderkant van de vleugels; de ingewikkelde patronen die je daar ziet geven het Landkaartje haar naam (en zijn voor beide seksen gelijk).

Klik hier voor foto’s van Landkaartjes op groot formaat

De prachtige Kleine Parelmoervlinder

Deze Kleine Parelmoervlinder (Issoria lathonia) kwamen we gisteren tegen in de Duinen. Zo’n prachtig beestje, met die parelmoervlekken aan de onderkant van zijn achtervleugels, die moet je echt even bekijken in groot formaat.

Wijngaardslak trekt de Berezina over

Dankzij een regenbui was de holle weg waar we vorige week over liepen al snel veranderd in een stroompje. Dat is ook precies de bedoeling van zo’n Limburgse grubbe. Het was net weer droog toen we deze dappere rechtsgewonden Wijngaardslak  (Helix pomatia) de oversteek zagen wagen. Je ziet het niet op de foto, maar dat ging bepaald niet met een slakkengang. Op schaal gezien is het voor zo’n forse slak geen stroompje maar een flinke rivier. En aangezien ik met mijn gedachten nog helemaal in het boek van Alan Forrest zat dat ik aan het lezen was, werd dat al snel de Berezina. Vandaar dat we de slak Napoleon hebben gedoopt.

klik hier voor de foto’s op groot formaat

Twee Hoornaars heftig in gevecht

Bijna was ik op deze twee vechtende Hoornaars (Vespa crabro) gaan staan, gelukkig zag mijn vrouw ze wel rollebollen. We hebben zeker vijf minuten bij ‘de ring’ gestaan voordat ze weer opvlogen. Je zag duidelijk dat zij elkaar probeerden te steken, het gif met een hoge concentratie van de neurotransmitter acetylcholine vloog in het rond. Het zijn insecten die ik voorzichtig benader (zie mijn vinger in het filmpje voor de grootte, ik schat bijna drie centimeter), want ik heb een keer gezien hoe een Hommel door een Hoornaar te grazen werd genomen; deze werd hoorbaar gekraakt en vervolgens vrolijk door de lucht afgevoerd.