Paren met de aanstaande koningin – Aardhommels

Volgens mijn vrouw gebeurde er achter in de tuin iets dat ik zeker even moest gaan bekijken. Dat had ze goed gezien, want daar werd een maagdelijke Grote aardhommel (Bombus terrestris) omgetoverd in een aanstaande hommelkoningin.

Het gehele volk werd aan haar overgedragen, zullen we maar zeggen en dat was best nog wel een klus zo te zien. Het dappere hommelheerschap, een stuk kleiner dan de koningin, deed het ongeveer op z’n hondjes. Behalve het bewegen van zijn onderlijf was er ook nog enige hommel tederheid te zien; hij trommelde voortdurend met zijn pootjes op haar achterlijf. Tegen de tijd dat ik echter een iets scherper filmpje had geschoten was de arme stakker al zo moe dat hij vrijwel uitgetrommeld was.

Alles bij elkaar duurde het zeker een minuut of twintig, gewoon op de grond. Na de bevruchting ging de koningin op zoek naar een andere vrijer of naar een plek om te overwinteren.

Voor het mannetje ligt dat iets anders. Hij heeft een zogenaamde vliegbaan uitgezet; een min of meer cirkelvormige route gemarkeerd met geraniumachtige geurstoffen. Deze geurstoffen trekken onweerstaanbaar steeds nieuwe jonge koninginnen aan, terwijl onze held ongeduldig zijn rondjes draait.

Dus misschien scoort hij nog wel een keertje zo’n knappe blondine, bij mij achter in de tuin.

Het uiterlijk van de Dodo – een agressieve familietwist

Misschien heb je mijn blog van gisteren over de Dodo ((Raphus cucullatus) gelezen? Dat onschuldige berichtje stond nog niet on-line of ik kreeg een ronduit bedreigende reactie:

Broertje / 16-07-2008 21:05
Zoals je weet is je broertje verleden jaar op Mauritius geweest. Ik heb daar een dodo gekocht die er toch wat anders uitziet. Deze, originele, dodo is nu wat pissed op jouw fake dodo. Zie je mail maar wat hij dan doet!

Met behoorlijke bibbers en gesteund door mijn lieftallige echtgenote de mail geopend. Het was nog erger dan ik dacht. Terwijl wij visite hadden heeft mijn broertje, bij deze het zwarte schaap van de familie, foto’s gemaakt in onze voortuin, op ons vogelbadje  en zelfs op mijn auto!

Maar laten we vooral volwassen reageren in deze bedreigende tijden:
 
Lief Broertje,

Die zogenaamde Dodo van jou mag dan echt van Mauritius komen,
qua uiterlijk heeft hij meer van een theemuts.

Rami

De laatste waarneming van de Dodo

Dit stevig gebouwde lid van de duivenfamilie kwam voor op Mauritius. Jullie hebben hem natuurlijk direct herkend; het is de Dodo (Raphus cucullatus).

Eigenlijk best wel bijzonder dat iedereen direct weet hoe de Dodo er uit zag. Hij werd namelijk voor het laatst waargenomen omstreeks 1681. Da’s al weer even geleden. Er zijn wel beschrijvingen, maar zoals wel vaker zag iedere waarnemer zijn eigen waarheid. De plaatjes die je op google aantreft zijn allemaal redelijk hetzelfde, maar of de makers echt het beestje gezien hebben is maar de vraag.

De musea dan misschien? Helaas, het laatste complete museumexemplaar was aan het vergaan en werd in 1755 in Oxford, op de kop en een poot na, verbrand. Tja, dan wordt het zeuren.

Gelukkig heb ik nu zelf een mini Dodo.
 
Precies de echte, zeker weten.

Het stokbrood experiment

Enige maanden geleden ontving het Science team van Ramirezi bio-investigations het verzoek van Bakker Bart om de endurance van het gemiddelde stokbrood (Baguettes vulgare) te onderzoeken. De nul-hypothese luidde; het stokbrood zal in de tuin een endurance vertonen van een week. Er werd een uitgebreid onderzoeksvoorstel geschreven door een promovendus op basis waarvan subsidie werd ontvangen van het KNAW, waarvoor hartelijk dank.

Bij de onderzoeksopzet werd gebruik gemaakt van een stokbrood dat na de bbq in huize Ramirezi enkele dagen op de kast was blijven liggen. Hardheidsgraad bij aanvang van het experiment: steenhard.

Gedurende het experiment vielen er echter enkele buitjes, hetgeen de hardheidsgraad reduceerde tot: natte dweil. Onze conclusie was dan ook dat de hardheidsgraad geen bezwaar hoefde te zijn voor het vogelgepeupel.

Na een week was het onderzoeksobject volledig verdwenen, zodat de nul-hypothese in ieder geval niet gefalsificeerd kon worden. De steekproef uit de gehele populatie Baguettes vulgare was echter te klein om nu al conclusies te trekken.

Dit onderzoek is gepubliceerd in het Nature Journal of Science, volume 454, issue 7201.

Vervolgonderzoek is in voorbereiding.

Planten van het Zwanenwater

Gewone dophei (Erica tetralix).

Gewone Brunel (Prunella vulgaris).

Grote ratelaar (Rhinanthus angustifolius).

Kale jonker (Cirsium palustre).

Bitterzoet (Solanum dulcamara).

Bitterzoet (Solanum dulcamara).

Gewone Rolklaver (Lotus corniculatus).

Zomereik (Quercus robur). Een eikeltje in de maak.

Gevlekte orchis (Dactylorhiza maculata).

Speerdistel (Cirsium vulgare).

Slangenkruid (Echium vulgare).

Kruipend stalkruid (Ononis repens).

Maak kennis met Henk

Dochter Marijke werkt in een bollenschuur waar, zodra ze is uitgedold met de aanwezige Polen, de verveling wel eens wil toeslaan. Zo ontstond gisteren in de pauze Henk. Een aardappel met voeten van schelpen, ogen van menthos en als haar een tandenborstel. Een echte potatoman dus.

Vandaag hadden ze weer pauze, dus tijd om met Henk op avontuur te gaan.

Gaan jullie mee?

Kleine watersalamanders op het droge

Deze Kleine watersalamanders (Lissotriton vulgaris) kwam ik net tegen bij het verzetten van een bloempot. Gracieus in het water, maar op het droge nogal onbeholpen. De pootjes lijken bijna geen kracht te hebben en doen me een beetje denken aan de belachelijke voorpootjes van de Tyrannosaurus rex.

Kleine watersalamanders overwinteren op het droge, dus we hebben altijd al een grote tegel voor ze liggen met wat takkenrommel eronder. Kunnen ze lekker onder wegkruipen. Uiteraard gaan ze dan juist weer onder een bloempot zitten.

Evengoed; het is dan wel geen echte zomer, maar nog wat te vroeg om de winterschuilplaats op te zoeken.

Wil je een beschuitje met me eten?

Er zijn dagen dat het me niet wordt gevraagd; "Wil je een beschuitje met me eten?"

Gisteren wel, op de kermis om precies te zijn.

Reuze nat; met z'n tweeën in bad

Of; hoe één foto je dag goed kan maken.

Het uitzicht op mijn werk

De laatste week in het onderwijs is bijzonder. De leerlngen zijn al weg, de rapporten of diploma’s trots onder de arm. Het gebouw wordt grondig schoongemaakt. Toch; zonder leerlingen doet het niet meer aan als een school. De ziel is er uit.

Je gaat nog even door, want volgend schooljaar wil je een goede start maken. Nieuwe leerlingen, nieuwe klassen, plannen zat. Maar uiteindelijk moet je er een punt achter zetten.

Zodra je merkt dat je naar buiten zit te kijken dan is het tijd voor de vakantie.