Gisteravond was het dan toch zo ver; de wereldpremière van de musical Ciske de Rat. Om half vier moesten we Tom afzetten. Carré was al helemaal in de stemming aan het komen.
De rode loper lag al en de kachels stonden al aan, zodat de dames lekker bloot er over heen konden lopen, zonder dat er direct een koudje gevat zou worden. Tom probeerde hem alvast even, de cast moest immers door de artiesteningang naar binnen. Door hem trouwens hardnekkig de sterreningang genoemd.
Om een uur of zeven ’s avonds mochten we als ouders wél over de rode loper. Het was nog even spannend of we er op tijd zouden zijn, want we hadden in de spits besloten om een andere route dwars door de binnenstad te rijden. Allemaal éénrichtingsverkeer.
Maar jongens, wat een gekkenhuis – snel doorlopen naar binnen. Willibrord Frequin had trouwens heel wat minder haast.
Als ouders van Jantje hadden we vrijkaartjes. Wel een beetje een ongunstig plekje, zo aan de zijkant, dachten we eerst. Totdat we in de gaten kregen dat we zo een prachtig uitzicht hadden op alle bekende nederlanders die voor ons in de zaal zaten. “Heb je die al gezien ? En die ?” Voor de beroemdheden zelf is zo’n première een soort van reunie. D’r wordt heel wat afgezoend, iedereen kent iedereen. Als niet bekende medelanders waren wij eigenlijk de uitzondering. Ook apart; de koningin keek mee. Bij haar binnenkomst kreeg zij een staande ovatie, waarna de voorstelling kon beginnen. Die was nog beter dan tijdens de try-outs; de zaal genoot.
Tijdens de schoenenpoets scene zagen we dat Tom leuk mee deed maar in tegenstelling tot de anderen niet echt een schoen vasthield om te poetsen. Wat doet hij dat grappig, dacht ik nog. Later hoorde ik dat achter de coulissen er problemen waren geweest met zijn pruik en schoenen tijdens de omschakeling van Jantje naar weeshuiskind. Daardoor kwam hij zo in tijdnood dat hij de schoen vergat. Snel een stukje geïmproviseerd – hij vond het heel gewoon.
Goed dan, normaal zet ik mezelf en mijn lief niet op het blog, maar jullie hebben er gezien al het meeleven met de black tie recht op. Jan B. bedankt voor het lenen man, je krijgt nog wat lekkers van me. De afterparty is hier begonnen, tijdens het wachten op Tom scheppen we nog even een luchtje op het balkon van Carré.
Wat we niet weten is dat Tom op dat moment bij Hare Majesteit zijn opwachting maakt en nog even nababbelt met Jan Peter Balkenende. Later op de avond horen we zijn analyse; de koningin was heel belangstellend maar had volgens hem een beetje een hekel aan al dat gedoe met die fotografen. Vooral haar haar had indruk gemaakt. De minister president praatte heel snel, maar was wel erg aardig. Volgens Tom kwam al dat gedoe over Jan Peter omdat de mensen allemaal vooroordelen over hem hebben.
Eindelijk komt de cast de kleedkamers uit. Weer helemaal tip-top.
Ze zijn nog lang niet klaar. Nu volgt nog een sessie met de pers.
Het is een gedrang van jewelste. Wij slaan alles, ondertussen samen met Tom, gade vanaf boven. Leuk om te zien en alles onder het genot van gratis drankjes, hapjes en ijsjes. We voelen ons niet schuldig – een beetje decadent misschien, maar we hebben het verdiend met al dat halen en brengen van onze kinderen de afgelopen maanden, vinden de ouders.
Onze jonge Ciske Dave Dekker is hier nog steeds aan het ‘werk’. Tom geniet ondertussen met volle teugen en maakt een rondje door Carré. Het is een beetje de omgekeerde wereld, normaal ben je gewend dat je kinderen achter jou aanlopen, nu gaan wij Tom achterna die er lol in heeft om met zijn musical-collega’s op de foto te gaan. Maar ook heel veel anderen herkennen hem en maken een praatje.
Samen met Hajo Bruins, die vader Vrijmoeth speelt.
Sjoerd Pleijsier speelt Bovenmeester Maatsuyker.
Ad Knippels is kinderinspecteur Muysken.
In de musical is dit z’n vader; Aernout Pleket.
Dit is de moeder van Jantje/Tom in de musical; Jolanda van den Berg. Tijdens het maken van de foto wordt zijn echte moeder aangesproken over Tom – dan blijkt dat er ook talent wordt gescout; over een jaartje of vier/vijf mag Tom langs bij de Frank Sanders Academie.
Carlo Boshart was al eerder die dag bij de jongens en meiden langsgeweest in de kleedkamers om te zeggen dat de voorstelling niet doorging. Leuk geintje.
En van alle beroemdheden die wij zagen kende Tom er eigenlijk niet zo veel. Maar Tom Egbers natuurlijk wel – en die kende hem ook. Samen waren de twee Tom Tom.
Het was een fantastische avond. Een kijkje in een andere wereld. Nu naar huis met de bloemen.
Met in gedachten de woorden die de koningin nog had voor onze Tom; “Van jou gaan we vast nog meer horen.”
Ramirezi 
Recente reacties