Ligusterpijlstaart – take off

Bezweet komt Ramivrouw de tuin binnen, ze heeft hardgelopen. Dapper met deze temperaturen, ik zit lekker met mijn Volkskrantje onder het zonnescherm. Ze heeft onderweg een hele mooie grote vlinder gezien, dus komen de gidsjes tevoorschijn. Onder het genot van een kopje koffie stelt ze vast dat het een Ligusterpijlstaart (Sphinx ligustri) geweest moet zijn.

"Maar hij zat wel heel stil op een open plek, misschien gaat hij wel dood. Of straks eet een vogel hem op."

Je begrijpt het al; even later zitten we op de fiets – Ligusterpijlstaart we komen er aan. Hij zit nog op hetzelfde plekje, in de felle zon. Geen verstandige plaats Sphinx. Er zit niet veel beweging in. Op mijn hand transporteer ik hem naar een schaduwrijke heg. Hij houdt zich onderweg goed vast en stapt dan rustig over naar wat blaadjes.

Daar begint hij met zijn vleugels te trillen; ha, de vliegspieren worden op temperatuur gebracht voor de take off. Niet zwak, ziek of misselijk – gewoon diep verzonken in zijn dagslaapje.

Uiteindelijk zien we hem hoog opstijgen. Tegen de wind in zoekt hij een veilig plekje hoog boven in een boom.