Hemelse Lijstersmidse

Een takje en een flinke hoeveelheid kapotte slakkenhuisjes, vast niet iets waar jullie direct enthousiast over worden. Als je écht geen diepere gedachten voelt opborrelen is het misschien leuk om mijn gedachtekronkels te volgen.

Nu kijk ik best wel veel detectives, zoals Midsummer Murders, The Inspector Lynley mysteries, Lewis of Banks. Het maakt eigenlijk niet uit, als het maar Engels is. Dus mijn eerste gedachte was; is dit een echte Crime Scene? Ik visualiseerde al snel een Lijster (Turdus philomelos) die woest met een slakje op de betreffende tak aan het slaan was, net zolang totdat hij het smakelijke hapje kon wegwerken. Dat zou wel eens kunnen kloppen, Sherlock, we hebben hier te maken met  moord op een Lijstersmidse.

Zo’n Lijstersmidse is er niet voor niets. Het is namelijk best onhandig eten, als je geen armen hebt. Een steen of een tak kan dan uitkomst bieden. Ik bedacht hoe ik dat zelf zou doen, staand op mijn beide benen, zonder armen. Voor me op de grond ligt iets lekkers dat nog in de verpakking zit, zeg een chocoladetaartje. En dat dan met met mond tevoorschijn moeten halen. Alleen al dat rottige plakbandje los knagen, dat zou me een rommeltje geven. Om over de ergernis maar te zwijgen. Uiteindelijk zou ik vast met die gebaksdoos in mijn mond tegen een boom aan het slaan zijn.

Volgende gedachte; eigenlijk is het vreemd dat heel veel mensen zelf willen vliegen als een vogel. Zouden ze dat ook nog willen als ze moesten kiezen tussen vleugels of armen? Waarschijnlijk niet. Want kijk maar naar hoe we de engelen vorm hebben gegeven. Die hebben vleugels én armen. Lekker vliegen en toch bij het gebak kunnen komen.

Hemels.

De foto’s zijn weer van Colin.