Kerkuiltje

Het was mooi weer voor een lentefair vandaag, al helemaal als je er met de fiets naar toe kunt. Op de kramen een hoop spullen die me eigenlijk niet zo interesseren, maar mensjes kijken is natuurlijk ook leuk. Nog wel even bij een kraampje met mineralen naar de fossielen gekeken. Eigenlijk niet leuk om te kopen, die moet je zelf vinden. Dan krijgen ze emotionele waarde.

Bij die kraam spitste ik nog wel even de oren. Luister even mee naar een gesprek over mineralen door twee oudere heren;
“Goh heeft u hematiet?”
“U ziet het liggen meneer.”
“Dan valt mij gelijk op dat dat woord uit twee andere woorden is opgebouwd..”
“Namelijk de Hema en dan dat andere woord..”
“Mmmm…….   ”
“Als u begrijpt wat ik bedoel?”
“Persoonlijk heb ik liever Hema worst, meneer….”

Voor het Kerkuiltje (Tyto alba) gold eigenlijk hetzelfde als voor de fossielen. Niet leuk om een foto van te nemen, alhoewel het een schatje was. Je moet ze zelf tegenkomen in de natuur. Fotograferen in volle vlucht en vrijheid.

Dan krijgen ze emotionele waarde.